بررسی سروپارازیتولوژی تریکومونیازیس در بانوان مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر رشت

زمینه و اهداف: تریکومونیازیس یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مقاربتی است که به‌وسیله انگل تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌شود. تشخیص و درمان هم‌زمان بیماران و شریک جنسی آن‌ها برای جلوگیری از انتشار بیماری اهمیت دارد. در مطالعه حاضر به بررسی روش‌های مستقیم، رنگ‌آمیزی، کشت و ایمونوفلورسانس غیرمستقیم پرداخته‌شده است. مواد و روش کار: این مطالعه از اردیبهشت تا مهر 1394، بر روی 120 زن مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر رشت انجام‌شده است. اطلاعات دموگرافیک بیماران در قالب پرسشنامه انجام گرفت. نمونه‌برداری از ترشحات ناحیه سرویکال و خلفی واژن، برای تهیه اسمیر مستقیم، تهیه لام برای رنگ‌آمیزی به روش هماتوکسیلن ائوزین، کشت در محیط TYI-S-33 و سرم آن‌ها جهت انجام آزمایش آنتی بادی علیه انگل به روش ایمیونوفلورسانس غیرمستقیم جمع‌آوری گردید. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: از 120 نمونه‌ای که در این مطالعه بررسی گردید، نتایج روش‌های مختلف نشان داد که از میان روش‌های تشخیصی به‌جز روش ایمیونوفلورسانس غیرمستقیم، تنها یک نمونه آلوده به تریکوموناس واژینالیس در محیط کشت مثبت (0/83%) شد. درصورتی‌که بررسی سرم­ها به روش ایمیونوفلورسانس غیرمستقیم ، نتایج را به هفت مورد (5/83%) افزایش داد. بیماری‌های منتقله از طریق مقاربتهای جنسی علائمی شبیه به هم دارند، لذا توصیه می‌شود که متخصصین زنان از روش‌های آزمایشگاهی در کنار علائم و نشانه‌های بالینی جهت تشخیص این بیماری استفاده نمایند. استفاده از محیط کشت در تشخیص زمان‌بر است، و استفاده از روش‌های دیگر از حساسیت کمتری برخوردار است، لذا استفاده از روش تشخیصی ایمیونوفلورسانس غیرمستقیم به دلیل حساسیت و دقت و همچنین سهولت انجام آن، توصیه می‌گردد.