بررسی ساختار عاملی جهت‌گیری‌های هدفی پیشرفت دانشجویان با تأکید بر جهت‌گیری دینی

هدف این پژوهش رواسازی مقیاس جهت‌گیری‌های هدفی پیشرفت دانشجویان با تأکید بر جهت‌گیری‌های دینی است. جامعه پژوهشی شامل دانشجویان کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد است. نمونه شامل 335 دانشجوی کارشناسی از رشته‌های مختلف بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه اهداف پیشرفت میدگلی و همکاران و خرده مقیاس جهت‌گیری هدفی دینی محقق ساخته استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها، از ضریب آلفای کرانباخ، تحلیل عاملی تأییدی و تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. همسانی درونی مقیاس کلی اهداف پیشرفت و خرده آزمون‌های تبحری، عملکردی رویکردی، عملکردی اجتنابی و دینی با استفاده از آلفای کرانباخ به ترتیب (89/0، 89/0، 82/0، 79/0 و 92/0) محاسبه شد. ساختار عاملی مؤلفه‌های اهداف پیشرفت در نمونه انتخابی به روش تحلیل عاملی تأیید شد. در مجموع چهار عامل اهداف پیشرفت، 05/62 درصد واریانس اهداف پیشرفت تحصیلی دانشجویان را تبیین کردند. همچنین نتایج نشان داد که میزان جهت‌گیری عملکردی- رویکردی و عملکردی- اجتنابی و نیز جهت‌گیری دینی دانشجویان دختر بالاتر از همتایان پسر آنهاست.