بررسی زیست محیطی سفره های آب زیرزمینی منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس

میدان‌گازی پارس جنوبی یکی از بزرگترین میدان‌های‌گازی جهان به حساب می‌آید. آلودگی ناشی از تولید و انتقال مواد شیمیایی گوناگون قشر سطحی آبرفت‌ها را آلوده می‌کند که به همراه نفوذ ریزش‌های آسمانی و یا رواناب‌های سطحی به سفره‌های آب زیرزمینی منطقه می‌رسد. علاوه بر این بهره‌برداری از منابع آب زیرزمینی منطقه در چند سال گذشته، به علت تقاضای روزافزون به آب شرب و نیاز طرح‌های عمرانی، افزایش چشمگیری یافته‌است. این پژوهش به بررسی زیست‌محیطی سفره‌های آب زیرزمینی منطقه پرداخته و راهکارهای مقابله با افت سطح آب و آلودگی‌های موجود را با تهیه نقشه هم‌ژرفا، هم‌سولفات، هم‌کلر، هم‌نمک، هم‌سختی و قابلیت هدایت الکتریکی آب زیرزمینی منطقه پارس، ارائه نموده‌است. نتایج نشان می‌دهد آلودگی خاک منطقه با فلزات سنگین یک مشکل جدی و در حال گسترش است، که در آینده آبخوان‌های منطقه را تحت تأثیر قرارخواهدداد. همچنین مقدار تغذیه آبخوان‌های دشت عسلویه حدود 5/4 میلیون متر مکعب در سال است که در شرایط کنونی بیش از 3 میلیون متر مکعب آن بصورت غیراصولی برداشت می‌شود. ضریب ذخیره بادزن‌های آبرفتی حدود 5 درصد، در دشت سیلابی حدود یک درصد و در سایر نقاط کمتر از یک درصد است بنابراین امکان ذخیره آبخوان‌های منطقه کم است و نمی‌توان حجم قابل ملاحظه‌ای آب در این آبخوان‌ها ذخیره و یا از آن‌ها برداشت نمود. نیازهای آبی منطقه در آینده از منابع آب بیرون منطقه تأمین خواهدشد، ولی اجرای این کار به زمان زیادی نیاز دارد. در این دوره باید نیازهای آبی منطقه از این منابع آب زیرزمینی تأمین شود.