بررسی زیروبمی ذاتی در واکه‌های خیشومی و دهانی گونه خودبخودی فارسی

هدف از این پژوهش، بررسی زیروبمی ذاتی در واکه­های خیشومی و دهانی گونه خودبخودی فارسی است. به این منظور واکه­های دهانی و خیشومی از پیکره زبان فارسی گفتاری فارس دات استخراج شده­اند وسپس توسط نرم­افزار پرت مورد تحلیل قرار گرفته­اند. نتایج نشان می­دهند که تمایز معنی­داری میان مقادیر فرکانس پایه در دو گروه واکه­های خیشومی و واکه­های دهانی وجود دارد ولی تنهادر گروه واکه­های پیشین (i, e, a)، مقادیر فرکانس پایه در واکه­های خیشومی بیشتر از همتای دهانی آن­ها است. با توجه به اینکه در واکه­های پسین فارسی مشخصه گردی لب­ها نیز وجود دارد به نظر می­رسد که گردی لب­ها باعث کاهش خیشومی­شدگی در واکه­های پسین و در نتیجه کاهش مقادیر فرکانس پایه در آن­ها شده است. در زمینه زیروبمی ذاتی واکه­ها، نتایج این نوشته نشان می­دهد که در هر دو گروه واکه­های خیشومی و دهانی، واکه­های افراشته نسبت به واکه­های افتاده، بطور معنی­داری زیروبمی ذاتی بیشتری دارند