بررسی ریشه های شکل گیری «سیاست تغییر» اوباما در قبال مسئله هسته ای ایران

این مقاله به بررسی نقش وجایگاه شاخصه های داخلی و خارجی در تغییر سیاست خارجی باراک اوباما در قبال مسئله هسته ای ایران می‌پردازد. سئوال اصلی پژوهش این است که چه مولفه هایی در سیاست خارجی مبتنی بر «تغییر» اوباما در قبال ایران تاثیرگذار بوده است؟  فرضیه اصلی مقاله این است که سیاست «تغییر» اوباما با علم به شکست‌های گذشته و عدم همراهی نهادهای داخلی آمریکا مبتنی بر پذیرش شکست سیاست‌های قبلی بوده است. علاوه بر آن در بعد بین المللی، جامعه جهانی حاضر به همراهی با سیاست تحریم و تهدید ایران نبوده است(لازم به یادآوری است که بعدها، تحریم به یکی از ابزارهای مهم اوباما تبدیل شد اما در ابتدا بدون پیش شرط وارد مذاکره با ایران شد). بنابراین آمریکای دوران اوباما ناچار به گذار از رویکردهای قبلی به سمت پذیرش غنی سازی توسط ایران به منظور جلوگیری از هسته‌ای شدن ایران و به امید بهبود روابط دو کشور در آینده بوده است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی-تحلیلی می باشد.