بررسی روایی و پایایی پرسشنامه خودکارآمدی‌ رفتارهای بهداشتی (SRAHPS) در سالمندان ایرانی

زمینه و هدف: خود کارآمدی یک عامل مهم در پذیرش رفتارهای بهداشتی است. سنجش میزان خود کارآمدی در برنامه‌ریزی‌ها و مداخلات بهداشتی دارای اهمیّت است. پژوهش حاضر به بررسی روایی و پایایی مقیاس توانمندی های خود ارزیاب رفتارهای بهداشتی (SRAHPS) در سالمندان ایرانی پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-کاربردی است که بر روی 310 نفر از سالمندان شهر تهران انجام گرفت. ابزار مورد پژوهش پرسشنامه SRAHPS بود و با استفاده از روش Forward-Backward ترجمه شد.جهت سنجش روایی محتوا و روایی سازه به ترتیب از شاخص CVI و تحلیل عاملی استفاده شد. پایایی باز آزمون با انتخاب تصادفی 10 درصد از آزمودنی‌ها و به فاصله دو هفته انجام گرفت. ثبات داخلی پرسشنامه نیز با آلفای کرونباخ مورد آزمون قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-18 استفاده گردید. یافته‌ها: میانگین سنّی آزمودنی‌ها 9/5±1/67 سال بود. شاخص روایی محتوا برای پرسشنامه و تمامی ابعاد آن بالاتر از 82/0 به دست آمد. تحلیل عاملی اکتشافی نشان‌دهنده یک مدل 4 عاملی با توضیح 89/63 درصد از واریانس بود. آلفای کرونباخ برای کلّ ابزار و ابعاد آن از 84/0-73/0 متغیّر بود. مقدار ICC برای کلّ ابزار 76/0 و برای ابعاد آن از 76/0 تا 84/0 متغیّر بود. نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان داد که پرسشنامه توانمندی های خود ارزیاب رفتارهای بهداشتی (SRAHPS) برای سالمندان ایرانی از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و می‌توان جهت سنجش خود کارآمدی سالمندان در رابطه با رفتارهای بهداشتی و ارتقا دهنده سلامت از آن استفاده کرد.