بررسی رقم سیاه جرم در منطقة ده تهران

این مقاله با هدف بررسی علل به‌وجودآورندة آمار سیاه جنایی، حاصل پژوهش پیمایشی محدود با به‌کارگیری ابزار پرسشنامة محقق‌ساخته است که میان 309 نفر از شهروندان 18 تا 50 سال منطقة ده شهر تهران، که یا خود مستقیم بزه‌دیده بودند یا بستگان درجة یک آن‌ها مورد بزه واقع شده بودند و مصاحبه‌شوندگان، شرح ماوقع را از زبان آنان شنیده یا در طول فرایند دادرسی، همراه ایشان بوده‌اند، انجام گرفت.  نتایج تحقیق حاضر نشان داد، نسبت به سال 1374، رشدی 25 درصدی در شیوع بزه‌دیدگی اتفاق افتاده است و 58/65 درصد بزه‌دیدگان، هیچگاه قربانی‌شدن خویش را به مراجع مسئول گزارش نکرده‌اند. این امر نشان‌دهندة رشد 200 درصدی در مقایسه با سال 1374 است. سرقت، با بیش از 30 درصد فراوانی، شایع‌ترین جرمی است که جامعة آماری با آن مواجه بودند، و توهین در معابر و کلاهبرداری، در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند. همچنین، مهم‌ترین دلایل گزارش‌نکردن جرائم توسط بزه‌دیدگان به مراجع قضایی و انتظامی، بی‌اعتمادی به این مراجع، آگاهی از فرایند طولانی دادرسی و حفظ آبرو و شخصیت قربانیان بیان است. 7/65 درصد کسانی که جرائم قبلی را به اطلاع پلیس و مراجع قضایی رسانده‌اند، معتقدند اگر از ابتدا از این فرایند طولانی و طاقت‌فرسا اطلاع داشتند، اصلاً شکایت خود را مطرح نمی‌کردند. بیش از 90 درصد قربانیان، معتقد بودند پلیس نمی‌خواهد با جرائم مقابله کند و کمتر از 10 درصد نیز به ناتوانی پلیس در مقابله با جرائم معتقد بودند. ترسناک‌ترین جرمی که افراد از آن هراس داشتند، جرم جنسی با 17/41 درصد فراوانی و آدم‌­ربایی با 23/28 درصد فراوانی بود.