بررسی رابطۀ هوش هیجانی و انجام فریضۀ نماز در بین دانشجویان شهرستان بافت

هدف: هدف این پژوهش، بررسی رابطۀ میان هوش هیجانی و انجام فریضۀ نماز در بین دانشجویان شهرستان بافت است. روش: روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش حاضر، کلیۀ دانشجویان دانشگاههای شهر بافت، در مقطع کاردانی و کارشناسی به تعداد 5050 نفر در نیمسال اول سال تحصیلی 1390ـ1389 می‌باشند که نمونۀ مورد نظر با استفاده از فرمول کوکران، 357 نفر است. در پژوهش حاضر، از رگرسیون چند متغیّره با روش backward استفاده شده است. یافته‌ها: ضریب همبستگی پیرسون بین متغیّرهای هوش هیجانی، «درک عواطف، کنترل عواطف، مهارت اجتماعی و خوش‌بینی» با متغیّر انجام فریضۀ نماز، به ترتیب برابر 243/0، 227/0، 075/0، 181/0 و 213/0 و با p- (مقدار معناداری)، به ترتیب برابر 000/0، 000/0، 157/0، 001/0 و 000/0 است. در نتیجه بین متغیّرهای «درک عواطف، مهارت اجتماعی و خوش‌بینی»، با متغیّر انجام فریضۀ نماز، رابطۀ معنادار و مثبت وجود دارد. نتیجه‌گیری: تربیت عاطفی و تقویت هوش هیجانی می‌تواند بر پایبندی انسان مسلمان به نماز نقش ایفا کند.