بررسی رابطۀ مفهومی و تأثیر حکمرانی بر سیاست‌گذاری عمومی

پدیدۀ حکمرانی، یکی از مباحث میانی جدید در طیفی از رشته‌های اجتماعی به‌حساب می‌آید که پیش از هر چیز متوجه تمرکززدایی از قدرت (در معنای سنتی وستفالیایی) است؛ از این‌رو حکمرانی بدون شک دارای تأثیر عمده‌ای بر بخش عمومیـکه واجد نقش محوری در سیاست‌گذاری عمومی است ـ خواهد بود. بر این اساس، پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این پرسش تدوین یافته که پدیدۀ حکمرانی چه تأثیری بر سازوکار و نتایج آتی سیاست‌گذاری عمومی خواهد داشت؟ در این مسیر، بررسی مفاهیم و مفروضات حکمرانی نشان می‌دهد، آیندۀ سیاست‌گذاری عمومی توسط بخش عمومی با ورود حکمرانی و گسترش سرمایۀ اجتماعی دچار تحولاتی دموکراتیک می‌شود؛ تحولاتی که عرصه‌های اقدام گروه‌های غیردولتی و شهروندان (شبکه‌ها) را در فرایند سیاست‌گذاری گسترش می‌بخشند؛ از این‌رو پس از ورود حکمرانی به دستگاه ادارۀ جامعه و فرایند سیاست‌گذاری، شهروندان به قوت سرمایۀ اجتماعی بیشتر و گسترش شبکه‌های غیردولتی، هم در تشخیص مشکلات و قراردادن مسائل در دستور کار، هم در ارائۀ جایگزین‌ها و همچنین در اجرا و ارزیابی، نقش بیشتری به‌دست می‌آورند. تجربیات نیز نشان می‌دهند که مشارکت بیشتر در امور، عملاً به تقویت کیفیت خدمات عمومی، سیاست‌های عمومی و اثربخشی نتایج می‌انجامد.