بررسی رابطۀ فرایند شناسایی حداکثری و ناامنی انسانی در غرب آسیا؛ مطالعه موردی داعش

     هویت افراد به واسطه ارتباطات شکل گرفته و پایدار می ماند. بنابراین کنشگران امنیت هستی شناسانه خود را از طریق تثبیت روابط با دیگرانِ تاثیرگذار شکل می دهند. هنگامی که کنشگر نسبت به هویت خود احساس تهدید نماید، ناگزیر از داشتن واکنشی که اغلب خشونت آمیز است، خواهد بود. در این مقاله فرض بر این است که در شرایط عقیم ماندن فرایند شناسایی حداکثری و اقدام به واکنش خشونت آمیز کنشگران، این امنیت انسانی در مفهوم موسّعی که باری بوزان در نظر دارد، مورد تهدید واقع می‌شود. به عبارت دیگر در این تعامل، ابتدا امنیت فردی مورد تهدید و خشونت  قرار گرفته و درصورت بسط دامنه این مبارزه برای کسب دوباره محیط امن، این تهدیدات به جامعه و دولت نیز تسرّی می یابد. به منظور عملیاتی ساختن این ادعا، مقاله حاضر با استناد به مدل نظری «فرایند شناسایی حداکثری»، به بررسی تهدیدات علیه «امنیت شخصی» همچون بردگی جنسی، قاچاق موادمخدر، قاچاق زنان و کودکان که از جمله اقدامات گروه خشونت ورزی نظیرداعش است، می پردازد.