بررسی رابطه ی طرح واره های ناسازگار اولیه و رضایت جنسی در زنان شاغل دانشگاه های فردوسی مشهد و شیراز

مقدمه: انسان در طول تاریخ، به منظور استحکام و بقای نسل، نیازمند برقراری رابطه‌ی جنسی بوده و سازگاری در روابط جنسی و تناسب و تعادل آن، از ضرورت‌های خوشبختی و موفقیت در زندگی زناشویی به حساب می‌آید. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی پیش‌بینی رضایت جنسی زنان شاغل در دانشگاه‌های فردوسی مشهد و شیراز بر اساس طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه است. روش‌ کار: جامعه‌ی آماری این پژوهش پس‌رویدادی شامل زنان شاغل محیط‌های دانشگاهی بوده و نمونه‌ی آماری آن را زنان شاغل در دانشگاه‌های فردوسی مشهد و شیراز تشکیل دادند. نمونه‌گیری پژوهش به صورت در دسترس بود. این مطالعه در بازه‌ی زمانی اردیبهشت تا تیر 1393 انجام گرفت. در مجموع 127 شرکت‌کننده (28 تا 41 سال) وارد طرح شدند که پس از جمع‌آوری تعداد پرسش‌نامه‌های تکمیل شده، اطلاعات 95 شرکت‌کننده تحلیل آماری گردید. به منظور جمع آوری داده‌ها، از پرسش‌نامه‌های طرح‌واره‌های ناسازگار یانگ و رضایت جنسی لیندابرگ و کرسی استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از روش رگرسیون چندگانه‌ی مدل گام به گام و نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 17 انجام شد. یافته‌ ها: از بین طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه، چهار طرح‌واره‌ی محرومیت هیجانی، بی‌اعتمادی، ترک شدن و نقص، به ترتیب از زیاد به کم، دارای سهم معنی‌دار در پیش‌بینی متغیر رضایت جنسی زنان بودند (001/0=P). نتیجه‌ گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت چهار طرح‌واره‌ی محرومیت هیجانی، بی‌اعتمادی، ترک شدن و نقص در حوزه‌ی کلی طرح‌واره‌های  بریدگی و طرد، شکل می‌گیرند و این حوزه خود می‌تواند از عوامل زیربنایی تشکیل‌دهنده‌ی رضایت جنسی باشد و می‌توان با مداخله در متغیرهای این حوزه، سطح رضایت جنسی را ارتقا داد.