بررسی رابطه ژئومتری پروگزیمال فمور و بروز شکستگی‌های ناحیه پروگزیمال فمور

هدف: اخیراً ژئومتری پروگزیمال فمور به عنوان یک عامل خطر در بروز شکستگی‌های هیپ مطرح شده است و مطالعات در نقاط مختلف جهان نتایج متفاوتی درخصوص ارتباط شاخص‌های ژئومتریک پروگزیمال فمور با این شکستگی‌ها به‌دنبال داشته است. در این مطالعه این ارتباط در یک جمعیت ایرانیبررسی گردید. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد شاهد که در سال1395 در بیمارستان آیت‌الله کاشانی شهرکرد انجام گرفت، در گروه مورد 81 بیمار مبتلا به شکستگی پروگزیمال فمور ناشی از ترومای با انرژی کم و در گروه شاهد 83 فرد سالم با سن بالای50 سال حضور داشتند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک، گرافی رخ لگن تهیه و با کمک خط‌کش ارتوپدی پارامترهای Femoral neck width (FNW)، Femoral Shaft Diameter (FSD)، Femoral neck axis length (FNAL)، Hip Axis Length (HAL) وneck shaft angle (NSA) در دو گروه اندازه‌گیریشد. یافته‌ها: میانگین سنی گروه مورد (86/13±81/70 سال) به‌طور معنی‌داری بیش‌تر از گروه شاهد (87/9±35/61 سال) بود (00/0=P) ولی میانگین قدی و وزنی گروه مورد کم‌تر از گروه شاهد بود (05/0>P). پس از سازگارسازی عامل سن، در بین شاخص‌های ژئومتریک فقط شاخص FNW در گروه مورد کم‌تر از گروه شاهد بود (01/0=P) و شاخص‌هایFNAL، HAL، FSD و NSA بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نشان نداد (05/0<P). نتیجه‌گیری: در این مطالعه سن بالاتر، جنسیت مونث، قد کوتاه‌تر و وزن کم‌تر در بروز شکستگی پروگزیمال فمور نقش داشتند. فاکتورهایFNAL،HAL، FSD وNSA قادر به پیش‌گوئی شکستگی پروگزیمال فمور در جمعیت مورد مطالعه نبودند ولی کاهش FNW به‌طور معنی‌داری ریسک شکستگی‌های گردن فمور را در بیماران زن و مرد افزایش داد.