بررسی رابطه شیوه‌های تصمیم‌گیری مدیران با مسئولیت‌پذیری کارکنان (مطالعه موردی دانشگاه سمنان)

هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه بین شیوه­های تصمیم­گیری مدیران و مسئولیت­پذیری کارکنان است. روش: روش تحقیق توصیفی - پیمایشی است؛ و در یک نمونه 213 نفری از کارکنان دانشگاه از بین جامعه آماری 473 نفری با اجرای پرسشنامه­های شیوه‌های تصمیم­گیری و مسئولیت­پذیری انجام گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داد­ها از ضریب همبستگی و آزمون رگرسیون استفاده شده است. یافته­ها: شیوه­ی تصمیم­گیری مدیران در دانشگاه سمنان شیوه­ی تصمیم­گیری فردی با میانگین 40/3 است. همه­ی شیوه­های تصمیم­گیری مدیران با مسئولیت‌پذیری رابطه معناداری دارند؛ و شیوه­های تصمیم گیری 47 درصد مسئولیت‌پذیری را پیش/ بینی می‌کنند. نتیجه‌گیری: مدیران دانشگاه سمنان بیشتر از شیوه­ی تصمیم­گیری فردی استفاده می‌کنند. بین شیوه­های تصمیم­گیری­ مدیران (گروهی، مشورتی و مشارکتی) با مسئولیت­پذیری کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین شیوه­ی تصمیم­گیری فردی و مسئولیت‌پذیری کارکنان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. شیوه­ی تصمیم­گیری مشارکتی مدیران مهم‌ترین پیش بینی کننده مسئولیت‌پذیری کارکنان به شمار می­آید