بررسی رابطه رسانه های جمعی با بیگانگی اجتماعی(مورد مطالعه دانشجویان دانشگاه تبریز)

امروزه، بیگانگی، به عنوان یکی از دغدغه های اصلی جامعه شناسان مطرح است. بیگانگی به معنی دور شدن از ارزش ها و فضایل اخلاقی و انسانی و غفلت از خود اصیل و واقعی و گم کردن مسیر درست هدایت است. هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین رسانه های جمعی و بیگانگی اجتماعی در میان دانشجویان می باشد که با روش پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه هدایت شده انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش، 380 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز هستند که، در سال 92-1391 و به طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. برای تحلیل آماری داده های این پژوهش از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون t و نیز ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که بین سن و بیگانگی اجتماعی دانشجویان رابطة معکوس و معنی داری در سطح اطمینان 95 درصد وجود دارد، اما در میانگین بیگانگی اجتماعی دانشجویان به تفکیک جنس و وضعیت تاهل تفاوت معنی داری مشاهده نگردید، همچنین بین میانگین سطح استفاده از تلویزیون، ماهواره، اینترنت، کتاب و بیگانگی اجتماعی دانشجویان تفاوت معنی داری به دست آمده است؛ لیکن، بین میانگین سطح استفاده از رادیو، مجلات و بیگانگی اجتماعی دانشجویان تفاوت معنی داری وجود نداشت.