بررسی رابطه بین کربوهیدرات با نمو و پیری گل لیلیوم هیبرید LA رقم سبدازل

عمر گلدانی لیلیوم به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد که این عوامل، کیفیت زندگی گیاه را تحت‌تأثیر قرار می‌‌دهند. به‌طور‌کلی، قندها برای گسترش عمر گلدانی گل‌های بریده استفاده می‌شوند. چنین اثرات مفیدی، با بهبود روابط آبی و افزایش انرژی در دسترس بافت‌های گل، برای تنفس در ارتباط است. برای تعیین اهمیت توزیع مجدد کربوهیدرات‌ها در تنظیم نمو و پیری، نقش ساکارز در لیلیوم هیبرید LA سبدازل بررسی شد. این آزمایش به‌صورت طرح کاملاً تصادفی انجام شد. عمر پس از برداشت گل پس از شکوفایی جوانه‌های جدا‌شده از گل‌آذین، با مقدار کل کربوهیدرات گلپوش در موقع برداشت همبستگی داشت، در‌حالی‌که طول عمر گل‌های متصل به گل‌آذین، تقریباً ثابت باقی می‌‌ماند که احتمالاً به‌علت توزیع مجدد کربوهیدرات‌هاست. مقدار کربوهیدرات موجود در گلپوش‌ها، یک فاکتور کلیدی در نمو و پیری گل لیلیوم است. با افزایش رشد جوانه، مقدار نشاسته در گلپوش جوانه‌ها افزایش یافت، به‌گونه‌ای که در جوانه‌های 80 میلی‌متری بیشترین مقدار نشاسته (3/10 میلی‌گرم در گرم وزن خشک) مشاهده شد.در زمان نمو جوانه‌های گل لیلیوم، روند تغییرات ساکارز، گلوکز و فروکتوز تقریباً همانند است. وجود مقادیر تقریباً یکسانی از گلوکز و فروکتوز درون گلپوش‌های لیلیوم نشان می‌دهد که احتمالاً ساکارز، توسط اینورتاز سریعاً تبدیل می‌شود. به نظر می‌رسد که قندهای احیایی، بخش بزرگی از ذخیرة کربوهیدرات در گلپوش‌ها را فراهم می‌کنند. جوانه‌های گل مراکز فعال متابولیکی هستند و احتمالاً قند انتقالی در آن‌ها ساکارز است. اما کاربرد قند در محلول گلدانی، سبب زردی بیشتر برگ‌ها در مقایسه با محلول بدون قند شد و غلظت‌های بیشتر ساکارز هم سبب سیاه‌شدن برگ‌ها شد.