بررسی رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی با رضایت شغلی کارکنان پزشکی قانونی استان لرستان در سال 1393

زمینه و هدف: تناسب نداشتنِ ویژگی‌­های شخصیتی کارکنان با شغل آن­ها و به تناسب آن نارضایتی شغلی، از عمده چالش­‌هایی است که مدیران پزشکی قانونی در ارتباط با کارکنان این سازمان با آن مواجه‌اند. هدف این پژوهش، تعیین رابطۀ ویژگی‌­های شخصیتی و رضایت شغلی کارکنان پزشکی قانونی استان لرستان در سال ۱۳۹۳ است. روش بررسی: مطالعۀ حاضر مقطعی و از نوع توصیفی تحلیلی است. جامعۀ مطالعه، کارکنان پزشکی قانونی استان لرستان بود. ابزار اندازه‌گیری، پرسش­نامۀ اسمیت و همکاران برای سنجش رضایت شغلی و پرسش­نامۀ آیزنک برای ویژگی­‌های شخصیتی (جمعاً  ۶۱ سوال) بوده است. داده­‌های حاصل از پژوهش با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی تحلیل شد. یافته­‌ها: از تعداد کل شرکت کننده­‌گان (۴۴نفر) ۶۰ درصد مرد و ۴۰ درصد زن بودند. ضریب هم­بستگی بین ویژگی‌­های شخصیتی با رضایت شغلی ۰/۷۲۶ با آماره ۲۵/۵۲۴ و ضریب هم­بستگی شخصیت درون گرا، برون گرا، با ثبات، روان رنجور با رضایت شغلی به ترتیب ۰/۲۳۱، ۰/۴۴۸، ۰/۶۱۳، و ۰/۴۵۳- به‌دست آمد. نتایج: یافته­های تحقیق نشان می­دهد که بین ویژگی­های شخصیتی (درون گرا، برون گرا و ثبات هیجانی) با مولفه‌­های رضایت شغلی کارکنان (ماهیت کار، رفتار مدیر، تعهد شغلی، پرداخت­‌ها، رفتار شهروندی، رفتارهمکار، ترفیع و ارتقا) رابطۀ مثبت و معنی‌داری وجود دارد؛ اما بین تیپ شخصیتی روان رنجور با رضایت شغلی رابطۀ منفی و معناداری وجود دارد. در نتیجه کارکنانی که روان رنجور هستند رضایت شغلی کمتری هم دارند.