بررسی رابطه بین اعتیاد به گوشی های هوشمند و استرس با نقش میانجی حمایت اجتماعی در دانشجویان دانشگاه آزاداسلامی واحد بجنورد

این پژوهش به منظور بررسی بررسی رابطه بین اعتیاد به گوشی‌های هوشمند و استرس با نقش میانجی حمایت اجتماعی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد انجام گرفت جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان به تعداد 1650 تشکیل می‌دادند. که طبق جدول کرجسی و مورگان (1972)، تعداد 315 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت سنجش اطلاعات از پرسشنامه‌های وابستگی به موبایل کوهی (2009)، پرسشنامه استرس دوران دانشجویی (SLSI) (گادزلا، 1991) و مقیاس حمایت اجتماعی شربورن و استوارت 1991 استفاده گردید. که با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ میزان پایایی پرسشنامه‌ها مورد سنجش قرار گرفت که برای پرسشنامه‌های اعتیاد به گوشی همراه، استرس و حمایت اجتماعی به ترتیب مقادیر 812/0، 761/0 و 863/0 بدست آمد که گویای اعتبار بالای پرسشنامه‌های مذکور بود جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش مدل ساختاری با نرم‌افزار لیزرل بهره برده شده است. با توجه به نتایج آزمون مدل ساختاری بین اعتیاد به گوشی همراه و استرس رابطه مثبت (ضریب مسیر، 69/0) و معناداری (سطح معناداری، 45/6) برقرار است رابطه بین اعتیاد به گوشی همراه و حمایت اجتماعی نیز مقادیر ضریب مسیر و معناداری به ترتیب 46/0- و 25/8- بدست آمد برای رابطه بین استرس و حمایت اجتماعی نیز مقادیر ضریب مسیر و معناداری به ترتیب 54/0- و 46/7- بدست آمد که گویایی این مدعاست اعتیاد به گوشی همراه سبب افزایش میزان استرس در بین دانشجویان شده و استرس ناشی از اعتیاد به گوشی همراه نیز باعث کاهش میزان حمایت اجتماعی در بین دانشجویان می‌شود.