بررسی رابطه بین احساس حق به شهر و قانون گرایی (مورد مطالعه: شهروندان 18 سال به بالای شهر یزد)

حق به شهر علاوه بر اینکه عضویت فعال شهری همراه با حقوق و تعهدات همگانی است شهر را مهم­ترین لایه تصمیم سازی و سیاست­گذاری معرفی می­کند که با به رسمیت شناختن شهر به مثابه مکانی برای باز تولید روابط اجتماعی وقدرت­، حق تملک فضا وحق مشارکت شهروندان را در شکل­دهی به زندگی روزمره شهری مورد تاکید قرار می­دهد و از این­رو حق به شهر از بحث بر انگیزترین مباحث شهری و یکی از ملزومات زندگی شهری به حساب می­آید. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین احساس حق به شهر و قانون­گرایی می­باشد. پژوهش حاضر به لحاظ روش اجرا، پیمایشی و از نظر زمان پژوهش، مقطعی، به لحاظ ماهیت، کاربردی و به لحاظ وسعت پهنانگر است. جامعه آماری پژوهش حاضر 411051 نفر از شهروندان 18 سال به بالای شهر یزد در سال1397 بوده­اند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 365 نفر از آنان با روش نمونه­گیری سه مرحله­ای مورد بررسی قرار گرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده که اعتبار آن از طریق، صوری و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفته است. نتایج بدست آمده حاکی از این است که احساس حق به شهر و قانون­گرایی در بین شهروندان یزدی از حد متوسط پایین­تر بوده و بین احساس حق به شهر و قانون­گرایی رابطه معنی­داری وجود دارد. همچنین با توجه به مدل رگرسیون، متغیر­های مستقل 20 درصد از واریانس قانون­گرایی را تبیین می­کنند.