بررسی رابطه انعطاف‌پذیری منابع انسانی و تفکر راهبردی در سازمان‌های نظامی

در عصر حاضر سازمان‌های نظامی غالباً در محیط‌هایی متشنج و با سرعت تغییرات بالا انجام‌وظیفه می‌کنند، از این‌رو این سازمان‌ها به‌منظور تحقق هدف نهایی خود یعنی ایجاد امنیت در وهله اول نیازمند رصد مداوم محیط استراتژیک، شناسایی و شناخت فرصت‌ها و تهدیدات دشمنان بالقوه و بالفعل و سپس اتخاذ راهبردها و تصمیمات هوشمندانه می‌باشند، رویکردی که از آن تحت عنوان تفکر راهبردی یاد می‌شود. به عبارتی تفکر راهبردی برای یگان‌های نظامی در قالب مفهومی گسترده‌تر از حوزه کسب‌وکار به ضرورتی انکارناپذیر تبدیل‌شده است، موضوعی که در تحقق آن انعطاف‌پذیری منابع انسانی نقش اساسی ایفا می‌نماید. پژوهش حاضر باهدف بررسی نحوه تأثیرگذاری انعطاف‌پذیری منابع انسانی بر تفکر راهبردی انجام‌شده است. این مطالعه کاربردی، ازلحاظ ارتباط بین متغیرهای پژوهش از نوع علی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده فرماندهان و مدیران عالی ستاد فرماندهی یکی از نیروهای چهارگانه ارتش جمهوری اسلامی ایران به تعداد 85 نفر می‌باشد؛ که با توجه به محدود بودن تعداد پاسخگویان، کلیه نفرات به‌عنوان نمونه در نظر گرفته‌شده‌اند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه انعطاف‌پذیری منابع انسانی رایت و اسنل و پرسشنامه محقق ساخته تفکر راهبردی استفاده‌شده است. روایی پرسشنامه‌ها بر اساس نظرات خبرگان و نخبگان (روایی صوری) و تحلیل عاملی اکتشافی (تناسب سؤالات با سازه‌ها) بررسی گردید. پایایی پرسشنامه‌ها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که بین انعطاف‌پذیری منابع انسانی و تفکر راهبردی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. یافته‌هایی که ضروری است در برنامه‌ریزی‌های نیروهای مسلح مدنظر قرار گیرد.