بررسی رابطه ارتباطات علمی با خوداثربخشی دانشگاهی دانشجویان

امروزه علم و دانش به دلیل ارزش آن و یا به دلیل تأثیراتی که در کلیه‏ی عرصه‏های زندگی انسان بر جای گذاشته، اهمیت زیادی یافته است. سؤال اصلی در این پژوهش آن است که آیا رابطه‏ای میان ارتباطات علمی و خوداثربخشی در میان دانشجویان وجود دارد یا خیر؟ جامعه‏ی آماری این پژوهش را کلیه‏ی دانشجویان دو دانشگاه دولتی شاهد و دانشگاه تهران، که در سال 1389 برای تحصیلات عالی پذیرفته شده‏اند، تشکیل می‏دهد. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، معادل 360 نفر حاصل شد که از دانشکده‏های مختلف دو دانشگاه شاهد و تهران متناسب با تعداد کلی هر یک از آن‏ها تعیین گردید؛ سپس ابزار پرسشنامه به شکل تصادفی در اختیار پاسخگویان قرار گرفت، که با استفاده از نرم‏افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. ‏داده‏ها حاکی از میزان نسبتاً پایین ارتباطات علمی و سطح متوسط خوداثربخشی شخصی و دانشگاهی در دو دانشگاه است؛ اگر چه میزان هر دو متغیر در دانشگاه شاهد کمتر از دانشگاه تهران بود. هم‏چنین نتایج حاصل از آزمون پیرسون نشان داد که ارتباطی معنادار میان ارتباطات علمی و میزان خوداثربخشی شخصی و دانشگاهی در میان دانشجویان وجود دارد.