بررسی دیدگاه پزشکان عمومی‌در مورد سیاست‌های مندرج در دستورالعمل برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع در مناطق شهری؛ استان خوزستان 1394

مقدمه: از مهم‌ترین مسائل مورد توجه در فرآیند پیاده‌سازی و اجرا، تحلیل ذینفعان و شناخت مطلوبیت‌های ایشان می‌باشد. این امر به جهت اجرای موفق‌تر طرح تاثیر بسزایی دارد؛ مطالعه حاضر در نظر دارد تا محتوای دستورالعمل‌های پزشک خانواده را از دیدگاه پزشکان عمومی، به عنوان گروهی از مهم‌ترین ذینفعان اجرای این طرح، در استان خوزستان، سال 1394 مورد بررسی قرار دهد تا با استفاده از آن علاقه‌مندی‌ها و جهت‌گیری‌های این گروه در جهت اجرای طرح، شناسایی شود. روش پژوهش: این مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی می‌باشد که به صورت مقطعی در سال 1394 و با بهره‌گیری از رویکرد کمی، انجام شده است. پژوهش حاضر به صورت پیمایشی و در قالب پرسشنامه محقق ساخته و بر اساس محتوای دستورالعمل پزشک خانواده و نظام ارجاع، در جامعه پزشکان عمومی‌استان خوزستان انجام شده است. نمونه‌گیری به صورت طبقه‌ای تصادفی و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شده است. یافته‌ها: در سه محور سیاست‌های اجرایی پزشک خانواده، بیشترین میانگین امتیاز را محور محتوای بسته خدمات سلامت در قسمت تناسب سیاست‌ها (۱.۰۱±۳.۳) و محور نظام ارائه خدمات در قسنت قابلیت اجرا (0/98 ± 2/95)، در ایران به خود اختصاص داد. شکاف بین تناسب سیاست و قابلیت اجرا در ایران مربوط به محور نیروی انسانی و فضای فیزیکی مورد نیاز در سطح اول بود (P=0.001). محور بسته خدمات از نظر تناسب و قابلیت اجرا با جایگاه سازمانی افراد دارای ارتباط معنی‌دار اماری بود (P=.01) و افراد بر مبنای اشتغال در موقعیت صف و ستاد نظرات متفاوتی در خصوص بسته خدمات پایه داشتند. نتیجه‌گیری: در راستای اجرای نظام ارجاع، نیاز به ایجاد زیرساخت و اصلاحات در سایر بخش‌های سلامت از جمله سیستم اطلاعات سلامت، تربیت نیروی انسانی ماهر و مرتبط، فرهنگ‌سازی در جامعه، دستورالعمل‌های مرتبط با نظام پرداخت و چگونگی ارائه خدمت ضروری به نظر می‌رسد.