بررسی خواص رئولوژی و زمان گیرش مخلوط های بتن خودتراکم توسط روش صفحه

زمان گیرش و تغلیظ پذیری مخلوط های بتن خود تراکم دو پارامتر بسیار مهم می باشند که در ساعات اولیه بتن ریزی حائز اهمیت هستند. برای تعیین این دو پارامتر روش هایی وجود دارد که دارای مزایا و معایب از جمله دقت پایین و یا هزینه بالای آزمایش می باشند. هدف از این تحقیق ارائه یک روش ارزان و در عین حال با دقت مناسب برای تعیین زمان گیرش و تغلیظ‌پذیری مخلوط‌های بتنی می باشد که این روش به نام روش صفحه معرفی شده است. روش مذکور شامل اندازه‌گیری تغییرات وزن یک صفحه زبر، در بازه زمانی انجام آزمایش می‌باشد که درون مصالح برپایه سیمان قرار می‌گیرد. جهت اعتبارسنجی روش صفحه، چندین نوع مخلوط بتن خودتراکم حاوی افزودنی‌های سرباره و دوده سیلیس در آزمایشگاه ساخته شده و نتایج زمان گیرش دستگاه صفحه با نتایج بدست آمده از روش استاندارد مقاومت در برابر نفوذ مقایسه شده است. علاوه بر انجام آزمایش صفحه، در این تحقیق سعی شد با اندازه‌گیری تغییرات دمای مخلوط‌‌ها، تأثیر پدیده‌های متفاوتی که در حالت تازه رخ می‌دهند، تشریح گردد. با توجه به آزمایش‌های انجام شده، نتایج تغلیظ‌پذیری دستگاه صفحه با دستگاه رئومتر مقایسه شد. اختلاف نتایج برای مخلوط‌های مورد آزمایش، از حداقل %71/3 تا حداکثر %74/10 نسبت به نتایج رئومتر بدست آمد. همچنین اختلاف زمان گیرش بدست آمده از روش صفحه نسبت به روش مقاومت در برابر نفوذ حداکثر برابر 9% بود. این نتایج نشان از دقت قابل قبول این روش در تعیین زمان گیرش و تغلیظ‌پذیری دارد و جهت تعیین این پارامترها پیشنهاد می شود.