بررسی خطر تخریب منابع آب‌های زیرزمینی با استفاده از مدل اصلاحی ایرانی ارزیابی پتانسیل بیابان‌زایی در دشت‌های استان فارس

چکیده آب­های زیرزمینی از منابع مهم تأمین آب در مناطق خشک و نیمه­خشک می­باشند. مدیریت بهینه منابع آبی و حفظ و ارتقای کیفیت و کمیت آنها نیازمند وجود دا­ده­هایی در زمینه موقعیت، مقدار و پراکنش آب در یک منطقه جغرافیایی معین می­باشد. با توجه به این موضوع در این تحقیق برآن شدیم تا به بررسی خطر تخریب کیفی و کمی آب­های­زیرزمینی در دشت­های استان فارس با استفاده از مدل اصلاحی IMDPA  و سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS) بپردازیم. هدف از این پژوهش پهنه­بندی مناسب و تهیه نقشه­های آسیب­پذیری منطقه در جهت تعیین مناطق در معرض ریسک بیشتر بود که گامی اساسی و مهم در مدیریت منابع آبی در راستای  اولویت­بندی مناطق جهت برنامه­ریزی مقابله با تخریب کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی بشمار می­رود. در تهیه نقشه پهنه­بندی وضعیت کیفی و کمی آب­های زیرزمینی از روش کریجینگ معمولی کروی استفاده شد. داده­های مورد نیاز با استفاده از اطلاعات دقیق مربوط به داده برداری­های انجام شده توسط شرکت آب منطقه­ای استان فارس تهیه گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که از نظر افت سطح آب­زیرزمینی (وضعیت کمی) بیش از 81 % دشت­های استان فارس در وضعیت خطر شدید و خیلی شدید قرار دارند. از نظر وضعیت  کیفی حدود 58% دشت­های استان فارس در وضعیت خطر شدید و خیلی شدید قرار دارند. به طور کلی بیش از 83 % دشت های استان فارس در وضعیت خطر شدید و خیلی شدید از نظر وضعیت آب زیرزمینی قرار دارند. خطر شدید و خیلی شدید در اکثر نقاط استان فارس خصوصاً نقاط مرکزی و جنوبی و خطر کم و متوسط غالباً در شمال شرقی استان فارس مشاهده گردید.