بررسی خشک‌سالی‌های هواشناسی در استان اصفهان

با توجه به اینکه بخش وسیعی از استان اصفهان در ناحیه خشک مرکزی ایران قرار دارد، مستعد وقوع خشک­سالی است. لذا انجام مطالعات و تحقیقات مناسب به­ منظور پایش و پیش‌بینی خشک­سالی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. روش‌های متعددی برای تعریف خشک­سالی با استفاده از شاخص‌های گوناگون ارائه شده است.در این تحقیق خشک­سالی‌های هواشناسی با استفاده از سری‌های بارندگی سالانه و سطوح آستانه متفاوت(50,40,30،60،70،80،90،95درصد) مورد بررسی قرار گرفت.برای این بررسی از داده‌های بارش 85 ایستگاه در استان اصفهان و مناطق مجاور آن در یک دوره 32 ساله(1377-1346)استفاده شد.با استفاده از روش‌های میان­یابی شامل کریجینگ،کوکریجینگ،عکس مجذور فاصله و TPSS، سطوح آستانه میان­یابی شدند و خطای مربوط به هر روش محاسبه شد. روش کوکریجینگ دارای کم­ترین خطا و روش TPSS  دارای بیش­ترین خطا در بین روش‌های منتخب بود. در مرحله بعد با استفاده از نرم افزار ILWIS  نقشه‌های گستره خشک­سالی در سطوح آستانه متفاوت با مناسب‌ترین روش تهیه شد.با توجه به نتایج به­ دست آمده در دوره آماری منتخب، در حدود نیمی از بارش‌ها درسطح آستانه 30 درصد بوده است. از طرفی در حدود 28 درصد وقایع بارش مربوط به سطوح آستانه 80 درصد است که نشان دهنده وقوع خشک­سالی‌ها با شدت زیاد در منطقه مورد مطالعه بوده است. بیش‌ترین فراوانی وقوع سطوح آستانه درمحدوده مورد مطالعه،به‌ ترتیب30، 80، 60، 50، 40، 90، 70 و 95 درصد است. نتایج بیان‌گر این است که روش سطوح آستانه راه­کار مناسبی در بررسی خشک­سالی هواشناسی در منطقه مورد مطالعه است.