بررسی خاصیت سیتوتوکسیک عصاره‌های آبی و هیدروالکلی گیاه شیرین بیان (Glycyrihiza glabra L.) بر رده سلولی DU-145

چکیده سرطان پروستات دومین سرطان شایع در مردان پس از سرطان پوست محسوب می‌گردد. تاکنون گیاهان دارویی متعددی شناسایی شده‌اند که دارای ویژگی‌های ضد سرطانی می‌باشند. گیاه شیرین بیان با نام علمی Glycyrihiza glabra L. متعلق به خانواده Fabaceae، دارای گیاهان علفی چندساله با سه گونه در ایران است. عصاره ریشه آن در سراسر دنیا کاربرد وسیعی در پزشکی، صنایع غذایی، دخانیات و صنایع دیگر دارد. در این پژوهش خاصیت سایتوتوکسیک عصاره‌های آبی و هیدروالکلی ریشه شیرین بیان بر سرطان پروستات انسانی (DU145) با روش رنگ‌سنجیMTT  مورد مطالعه قرار گرفت. ریشه شیرین بیان از طریق مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان تهیه گردید. سپس عصاره‌‌های آبی و هیدروالکلی از این گیاه تهیه شد. رده‌ی سلولی  DU-145در محیط کشت RPMI-1640 حاوی 10% سرم گاوی در انکوباتور با 5% CO2 کشت داده شد و تحت غلظت‌های مختلف عصاره‌های آبی و هیدروالکلی طی 24، 48 و 72 ساعت انکوبه شد. از روش MTT برای محاسبه درصد بقاء سلول‌ها در حضور و فقدان عصاره‌ها استفاده شد و جذب نوری توسط دستگاه الایزا با طول موج 540 نانومتر خوانده شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS بررسی گردیدند (12=N، 05/0=P-value*). نتایج نشان‌دهنده کاهش  درصد بقاء سلول‌ها بود که با استفاده از روش MTT محاسبه گردید. نتایج حاصل از این مطالعه بیان می‌کند که احتمالاً عصاره‌ی آبی و هیدروالکلی گیاه شیرین بیان تا حدودی دارای اثر سیتوتوکسیک می‌باشند. همچنین در عصاره آبی این گیاه با غلظت‌های کمتر از 100 به دلیل وجود ترکیبات ترپنی کاهش اثرات سایتوتوکسیک دیده شد.