بررسی جامعه‌شناختی رابطۀ الگوهای دینداری با انواع مدارای اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه شیراز

هدف: مطالعه حاضر بررسی جامعه‌شناختی رابطۀ الگوهای دینداری و انواع مدارای اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 94-1393 بوده است. روش:روش این پژوهش، کمّی از نوع پیمایش و ابزار بررسی، پرسشنامه بر اساس مقیاس پنج درجه‌ای لیکرت است. با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 376 نفر معین شد. برای تبیین مدارا از نظریه اینگلهارت به عنوان چارچوب نظری استفاده شد. پایایی سازه‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ بالای70/0 برآورد شد و همچنین اعتبار آن نیز از طریق کارشناسان مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح آمار استنباطی(تفاوت میانگین، همبستگی پیرسون و رگرسیون) با استفاده از نرم‌افزار آماری اس.پی.اس.اس. انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که مدارا با سن، جنس، مدت حضور در دانشگاه و گروه تحصیلی رابطۀ معناداری دارد. همچنین تحلیل رگرسیونی بیانگر آن است که کسانی که بُعد مناسکی دینداری در آنها قوی‌تر است، مدارای کمتری دارند. اما در مقابل، کسانی که الگوی اخلاق‌گرایی در آنها برجسته‌تر است، از مدارای بالاتری برخوردارند. در نهایت، با ورود هشت متغیّر، واریانس تببین‌شده به 3/10 درصد رسید.  نتیجه‌گیری: با توجه به افزایش مدارا با افزایش میزان گرایش به الگو‌های اخلاق‌گرا و عرفان‌گرای دینی، پیشنهاد می‌شود روی الگوی اخلاق‌گرای دینی بیش از پیش سرمایه‌گذاری شود؛ زیرا این الگو نه تنها به مدارای اجتماعی بیشتر منجر شده، بلکه واجد پیامدهای اخلاقی مثبت دیگری نیز خواهد بود