بررسی تکنیک روایی چند آوایی در رمان‌های مواجع الشتات و وجهان لعنقاء واحده نوشتة عبدالکریم ناصیف

یکی از تکنیک‌های رمان‌نویسی، رمان های چند آوایی نام دارد. رمان چند آوایی حلقة اتصال رمان‌های کلاسیک و رئالیستی به شمار می‌آید. ریشة این شیوه از داستان نویسی را می‌توان در ادبیات اروپایی و آمریکایی جست و جو کرد. در ادبیات داستانی معاصر عرب نیز رمان‌های چند آوایی متعددی ظهور پیدا کردند. این سبک از داستان نویسی در رمان‌های عبدالکریم ناصیف، نویسندة واقع‌گرای معاصر سوری، نمود برجسته‌ای دارد. او یکی از نویسندگانی است که از این سبک داستان نویسی در داستان‌هایش بهره برده است.در این پژوهش سعی داریم دو «رمان مواجع الشتات» و «وجهان لعنقاء واحده» این نویسنده را با تکیه بر ویژگی‌های ساختاری رمان‌های چند آوایی (عدم انسجام، گفتگو و تکثر زبانی) مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم. نتیجه نشان می‌دهد که این دو رمان چه شکل‌هایی از رمان چند آوایی را به کار برده‌اند و چگونه نویسنده با بکار گیری این تکنیک روایی توانسته، حوادث کنونی خاورمیانه (جنگ و اشغال) را از دیدگاه افراد مختلف به تصویر بکشد. می‌توان گفت روش نویسندگان در این مقاله توصیفی- تحلیلی است.