بررسی تنوع فلوریستیک-اکولوژیک و الگوی الکتروفورزی پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر Artemisia spicigera L. در شمال غرب ایران با استفاده از روش D.S.S.

جنس Artemisia L. (Asteraceae) با حدود 200 تا 500 گونه، یکی از بزرگ‌ترین و گسترده‌ترین جنس‌های قبیله Anthemideae است. برای بررسی وجود تنوع درون‌گونه‌ای Artemisia spicigera در شمال غرب ایران از روش تعیین زیستگاه ویژه (D.S.S.) استفاده شد. با استفاده از این روش برای گونه A. spicigera، 8 زیستگاه ویژه تعیین و داده‌های فلوریستیک-اکولوژیک مورد نظر از هر زیستگاه ویژه جمع‌آوری گردید. در بررسی زیستگاه‌های ویژه مناطق مورد مطالعه، 75 گونه گیاهی برای A. spicigera به عنوان گونه‌های همباش (associated species) شناسایی شد. تحلیل داده‌های فلوریستیک (به عنوان نشانگر فلوریستیک) زیستگاه‌های ویژه، به تشخیص 6 گروه منجر شد. این گروه‌بندی وجود تنوع درون‌گونه‌ای را در این گیاه تعیین و مشخص نمود. تحلیل داده‌های اکولوژیک نیز گروه‌بندی‌های فوق را تأیید نمود. برای نشان دادن وجود تنوع، از بررسی پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر به روش الکتروفورز استفاده شد که نتایج آن با گروه‌بندی‌های فلوریستیک و اکولوژیک هم‌خوانی داشت. وجود تفاوت در تعداد و شدت باندهای پروتئینی در جمعیت‌های مورد بررسی گونه A. spicigera نشان‌دهنده وجود تنوع درون‌گونه‌ای در این گونه است. بنابراین، در این گونه، گروه‌بندی با استفاده از نشانگر فلوریستیک توسط نشانگر‌های اکولوژیک (بوم‌شناختی) و الگوی الکتروفورزی پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر نیز تأیید گردید. به این معنا که گروه‌بندی فلوریستیک در مواردی به تنهایی می‌تواند به عنوان روشی کم‌هزینه و کارآمد برای بررسی تنوع درون‌گونه‌ای به کار رود.