بررسی تغییرات میزان باز شدن دهان به دنبال جراحی ساژیتال اسپلیت دوطرفه فک تحتانی در بیماران مبتلا به پروگناتیسم فک پایین

Authors

  • برات الله شبان استادیار گروه جراحی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
  • حبیب الله اسماعیلی دانشیار آمار زیستی و مرکز تحقیقات علوم بهداشتی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد
  • فاطمه شهریار دندانپزشک
  • مجید عشق پور استادیار گروه جراحی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
  • مسعود یعقوبی دستیار تخصصی گروه ارتودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
Abstract:

مقدمه: پروگناتیسم فک پایین یکی از اختلالات شایع اسکلتی در جامعه ایرانی می‏باشد و به همین دلیل جراحی‏های Setback فک پایین نیز یکی از  جراحی‏های  شایع در  حیطه جراحی دهان،  فک و صورت است.  جراحی ساژیتال راموس یکی از جراحی‏هایی است که  به منظور عقببردن و نیز جلو کشیدن فک پایین انجام می‏شود. هدف از این مطالعه بررسی روند بهبود حداکثر میزان بازشدن دهان (Maximum Mouth Opening) متعاقب جراحی ساژیتال اسپلیت دوطرفه فک تحتانی (BSSO) در بیماران مبتلا به پروگناتیسم فک پایین بود. مواد و روش‏ها: در این مطالعه 36 بیمار که به منظور تصحیح پروگناتیسم فک پایین تحت عمل جراحی BSSO با مدیفیکاسیون Hunsuck قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تمامی بیماران فیکساسیون داخلی با 3 عدد پیچ تیتانیومی در هر طرف انجام گرفت. حداکثر میزان باز شدن دهان پیش از جراحی و با توالی 1، 3، 6 ماه پس از عمل جراحی اندازه گیری شد. تحلیل داده‏ها با آزمون آماری Repeated measurement  در سطح خطای 05/0=α صورت گرفت. یافته‏ها:بیماران، 32/81% از حداکثر باز شدن دهان قبل از جراحی را در طی ماه اول بعد از جراحی، 1/92% از آن را در ماه سوم و بهبودی تقریباً کامل (94/98%) را طی ششمین ماه بعد از جراحی نشان دادند. نتیجه گیری:نتایج ما این فرضیه را تقویت می‏کند که محدودیت‏های ایجاد شده در حداکثر میزان باز شدن دهان یک عارضه طولانی مدت جراحی ساژیتال اسپلیت دوطرفه در بیماران مبتلا به پروگناتیسم فک پایین تلقی نمی‏شود و شش ماه پس از عمل جراحی تقریباً به میزان قبل از جراحی خواهد بود.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

بررسی تغییرات موقتی حسی لب پایین به دنبال استئوتومی‏ ساژیتال اسپلیت دوطرفه

مقدمه: جهت تصحیح ناهنجاری‏های فکی از جراحی‏های ارتوگناتیک استفاده می‏شود. یکی از تکنیک‏های رایج در فک پایین استئوتومی‏ ساژیتال اسپلیت دو طرفه می‏باشد. هدف از این مطالعه بررسی اختلالات حسی لب پایین تا 6 ماه بعد از جراحی یاد شده و تاثیر این تغییرات حسی بر زندگی روزمره افراد و میزان رضایت مندی آنها از نتیجه عمل جراحی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 22 بیمار (44 سمت) با میانگین سنی 4/21 سال مورد...

full text

بررسی شیوع مشکلات به دنبال درمان جراحی باز شکستگی ناحیه سمفیز و پاراسمفیز فک پایین

مقدمه: شکستگی‏های ناحیه سمفیز و پاراسمفیز فک پایین از شکستگی‏های شایع به دنبال ترومای فک و صورت می‏باشد. درمان باز یا بسته شکستگی با توجه به نوع شکستگی، تجربه جراح و امکانات در اختیار وی و نیاز شرایط پزشکی بیمار قابل انجام می‏باشد. هر روش درمانی به همراه مشکلات و عوارضی است. هدف از این مطالعه ارزیابی شیوع عوارض و مشکلات به دنبال درمان باز شکستگی ناحیه سمفیز و پارا سمفیز با فیکساسیون داخلی بود. ...

full text

بررسی تغییرات موقتی حسی لب پایین به دنبال استئوتومی‏ ساژیتال اسپلیت دوطرفه

مقدمه: جهت تصحیح ناهنجاری‏های فکی از جراحی‏های ارتوگناتیک استفاده می‏شود. یکی از تکنیک‏های رایج در فک پایین استئوتومی‏ ساژیتال اسپلیت دو طرفه می‏باشد. هدف از این مطالعه بررسی اختلالات حسی لب پایین تا 6 ماه بعد از جراحی یاد شده و تاثیر این تغییرات حسی بر زندگی روزمره افراد و میزان رضایت مندی آنها از نتیجه عمل جراحی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 22 بیمار (44 سمت) با میانگین سنی 4/21 سال مورد ...

full text

بررسی اثرات استئوتومی ساژیتال اسپلیت بر دامنه حرکات فک پائین متعاقب عقب بردن فک پائین

مقدمه یکی از مهمترین مشکلات در جراحی ارتوگناتیک فک تحتانی و بخصوص استئوتومی دو طرفه ساژیتال اسپلیت، تغییرات دامنه حرکات فک پایین و بدنبال آن محدودیت حرکات فکی می باشد . هدف از این تحقیق، بررسی تغییرات در میزان حداکثر باز کردن دهان در ناحیه دندانهای ثنایا، تغییر در حرکات طرفی راست و چپ و پیشگرایی فک پائین قبل، در 3 ماه و 6 ماهه بعد از عمل و اثرات برنامه های مدون فیزیوتراپی بر روی افزایش این حر...

full text

بررسی و مقایسه تغییرات قطعه پروگزیمال (قطعه کندیلی) در جراحی set-back فک پایین در دو تکنیک ساژیتال اسپلیت دو طرفه و ورتیکوساژیتال داخل د‌هانی

Background and Aim: Proximal segment movements following different methods of ramus osteotomy is one of the undesired consequences of orthognathic surgery. Theoretically, it seems that intraoral verticosagittal ramus osteotomy can minimize the movement of proximal segment. In this study, changes in intergonial distance and ramus flaring angles were evaluated and compared in transverse plane aft...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 35  issue 1

pages  43- 50

publication date 2011-03-21

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023