بررسی تعامل بین سیاست بدهی و مالکیت نهادی در شرکت‌های دارویی و غیردارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از معادلات هم‌زمان

مقدمه: به دلیل اهمیت صنعت داروسازی و رابطه آن با سلامت جامعه و در راستای بررسی روابط موجود در این صنعت، پژوهش حاضر به بررسی روابط متقابل بین سیاست بدهی و مالکیت نهادی در شرکت‌های دارویی و مقایسه آن با شرکت‌های غیردارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1390-1380 می‌پردازد. روش پژوهش: در پژوهش حاضر از طرح شبه‌تجربی و روش داده‌های ترکیبی استفاده شده است. هم‌چنین، به دلیل وجود اریب هم‌زمانی در متغیرهای درون‌زای پژوهش و تشخیص معادلات به عنوان «دقیقاً مشخص»، فرضیه‌های پژوهش با استفاده از روش معادلات حداقل مربعات دو ‌مرحله‌ای مورد آزمون قرار گرفته‌اند. نمونه مورد استفاده در پژوهش شامل دو گروه شرکت‌های دارویی و غیردارویی (هرکدام 187 سال- شرکت) فعال در بورس اوراق بهادار تهران است که با استفاده از نمونه‌گیری جفتی انتخاب شده‌اند. یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌های پژوهش تفاوت عمده‌ای در روابط مورد بررسی در شرکت‌های دارویی نسبت به شرکت‌های غیردارویی را نشان می‌دهد. به این معنا که رابطه متقابل معنادار بین متغیرهای تمرکز مالکیت نهادی، سطح مالکیت نهادی و سیاست بدهی در شرکت‌های دارویی وجود ندارد؛ در صورتی که این روابط در شرکت‌های غیردارویی، به استثنای اثرگذاری متغیر سطح مالکیت نهادی بر متغیر سیاست بدهی، با اهمیت و منفی تشخیص داده شده است. نتیجه‌گیری: نبود رابطه معنادار بین متغیرهای مورد بررسی در شرکت‌های دارویی را می‌توان ناشی از استفاده ناچیز از بدهی در صنعت دارویی، به دلیل تضاد منافع بین مالکان و بستانکاران و یا نبود تقارن اطلاعاتی، دانست.   واژه‌های کلیدی: تمرکز مالکیت نهادی، سطح مالکیت نهادی،سیاست بدهی، شرکت‌های دارویی، معادلات هم‌زمان.