بررسی تطبیقی گرایش‌های فرهنگی دانشجویان خوابگاهی و غیرخوابگاهی کشور

این مقاله با توجه به اهمیت جوانان دانشجو و وضعیت احتمالاً متفاوت دانشجویان خوابگاهی، به بررسی تفاوت میان چگونگی گذران اوقات فراغت و برخی گرایش‌های فرهنگی میان دانشجویان خوابگاهی و غیرخوابگاهی می‌پردازد. روش پژوهش پیمایش بوده و از ابزار پرسش‌نامه استفاده شده است. جامعة آماری، دانشجویان زیرمجموعة وزارت علوم تحقیقات و فناوری بوده‌اند و برای نمونه‌گیری از روش خوشه‌ای سه‌مرحله‌ای استفاده شده است. بدین منظور در مرحلة اول از بین 31 استان کشور شش استان انتخاب شدند و سپس در مرحلة دوم از بین دانشگاه‌های دولتی، پیام‌نور، علمی‌ـ‌کاربردی و غیرانتفاعی تعدادی از واحدهای دانشگاهی و در مرحلة سوم تعدادی از دانشجویان ساکن در خوابگاه‌ها یا داخل دانشکده‌ها بر حسب تصادف انتخاب شدند. حجم نمونه 2500 نفر بوده و برای تحلیل داده‌ها از نرم افزارSPSS  استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که در زمینة اوقات فراغت تفاوت‌های قابل‌ملاحظه‌ای در خصوص همراهان، اولویت‌ها، موانع و امکانات در میان این دو گروه وجود دارد. همچنین تفاوت معناداری نیز میان دانشجویان خوابگاهی و غیرخوابگاهی در زمینة تلقی ایشان از مهم‌ترین مسائل دانشگاه، عوامل مهم در موفقیت فردی، دغدغه‌ها در مورد خود و جامعه وجود دارد. اگر دانشجویان خوابگاهی محدودیت­های مالی را مهم­ترین مانع اوقات فراغت می­­دانند، دانشجویان غیرخوابگاهی نظارت اجتماعی را سبب محدودیت می­دانند. همچنین دسترسی دانشجویان خوابگاهی به امکانات فراغتی فاصلة زیادی با دیگر دانشجویان دارد. همچنین دغدغه­ها و نگرانی­های این دو دسته از دانشجویان نیز تفاوت­های مهمی دارد. برای نمونه دانشجویان خوابگاهی تا دو برابر بیشتر دغدغة ازدواج دارند، یا برعکس دانشجویان غیرخوابگاهی تا دو برابر بیشتر در پی مهاجرت به خارج هستند.