بررسی تراکم‏های مختلف بر شاخص‏های رشد و بازماندگی بچه ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii kutum )

در آبزی‏پروری به دلیل مقرون به صرفه بودن، ماهیان پرورشی با تراکم بیشتر از محیط طبیعی در استخرهای پرورشی نگهداری می‏شوند. تراکم مناسب ذخیره‏سازی در رشد و پرورش ماهیان تاثیرات زیادی می‏گذارد. به این منظور این آزمایش در 8 هفته به منظور بررسی تراکم‏های مختلف بر روی رشد ماهی سفید انجام پذیرفت. آزمایشات در 5 تیمار و 3 تکرار بصورت: تیمار 1: با تراکم 10 عدد (174/0 کیلوگرم بر متر مکعب)، تیمار 2: با تراکم 20 عدد (348/0 کیلوگرم بر متر مکعب)، تیمار 3: با تراکم 30 عدد (522/0 کیلوگرم بر متر مکعب)، تیمار 4: با تراکم 40 عدد (696/0 کیلوگرم بر متر مکعب) و تیمار 5: با تراکم 50 عدد (870/0 کیلوگرم بر متر مکعب) ماهی سفید در حجم 20 لیتر آب انجام پذیرفت. نرخ غذادهی بر اساس 10 درصد وزن بدن کل بچه ماهیان یک تکرار، در روز صورت گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق مشخص گردید که بین تیمارهای مورد بررسی از نظر وزن و طول بدن ماهی اختلاف معنی‏دار آماری وجود دارد (05/0>P). بطوریکه بیشترین افزایش وزن و طول را بچه‏ماهیان سفید تیمار 3 با تراکم 30 عدد (522/0 کیلوگرم بر متر مکعب)، داشتند. همچنین اختلاف معنی‏دار در میزان ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه، درصد افزایش وزن بدن، رشد روزانه، ضریب چاقی و درصد بازماندگی مشاهد شد (05/0>P). با توجه به نتایج حاصل از این بررسی به نظر می‏رسد بهترین تراکم برای بچه ماهی سفید در استخرهای پرورشی تراکم 350 هزار قطعه در هر هکتار می‏باشد که این امر باعث استفاده بهینه از استخرهای پرورشی تا رهاسازی بچه ماهیان به دریا می‏گردد.