بررسی تجربیات تنش‌زا دانشجویان مامایی طی آموزش بالینی در اتاق زایمان

مقدمه: دوره­ های کارآموزی و کارورزی در شکل­دهی مهارت­های اساسی و توانمندی­های حرفه­ای دانشجویان مامایی نقش اساسی داشته و وجود هرگونه مشکل، کارآیی و بازده آموزش بالینی را دچار اختلال می ­نماید که استرس یکی از این موانع است. هدف این مطالعه بررسی تجربیات تنش ­زای دانشجویان مامائی طی آموزش بالینی در اتاق زایمان بود. روش ها: مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر با بر روی 71 نفر از دانشجویان کارشناسی پیوسته و ناپیوسته مامایی در سال 1393 در دانشگاه علوم پزشکی شاهرود انجام گرفت. ابزار مورد استفاده در مطالعه پرسشنامه محقق ساخته‌ شامل متغیرهای فردی و عوامل تننش­زای آموزش بالینی در اتاق زایمان در 6 حیطه بود. روایی پرسشنامه به صورت روایی محتوی و پایایی آن با استفاده روش آزمون- باز آزمون انجام شد و ضریب همبستگی پیرسون 8/0 برآورد شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSSو آزمون­ های آماری کای دو، آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار استرس کلی دانشجویان برابر 0/64±2/84 و در حد متوسط بود و در حیطه ­های احساسات ناخوشایند (0/75±3/02)، روش آموزش مربی (79/0±01/3)، تجربیات بالینی (86/0±94/2)، برنامه­ریزی آموزشی (65/0±86/2)، محیط آموزش بالینی (0/7±2/63) و ارتباط بین فردی (0/74±0/62) به ترتیب از میانگین امتیاز استرس زایی بالاتری برخوردار بودند. میزان استرس کل درک شده با مقطع تحصیلی (0/003p=)، ترم تحصیلی  (0/009p=)، سن  (0/001p=)، و بومی بودن(0/004p=) ارتباط معنی­ دار وجود داشت. نتایج نشان داد که بین علاقه به رشته تحصیلی، تاهل، مشکلات مالی، شخصیت مضطرب و مهارت کنترل استرس با میانگین استرس کل درک شده ارتباط معنی‌داری وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله سطح استرس دانشجویان در حد متوسط، و بسیار تحت تاثیر مقطع تحصیلی، ترم و بومی بودن و سن بود. استرس‌زا­ترین عوامل مربوط به شرایطی که منجر به ایجاد و بروز احساسات ناخوشایند حین آموزش بالینی و همچنین مربوط به روش آموزش و نحوه ارتباطات مربی بود. توجه به عواطف دانشجویان و حفظ شان دانشجو جهت اصلاح شرایط کنونی می‌تواند  تاثیر­گذار ‌باشد.