بررسی تاثیر کیفیت گزارشگری مالی بر رابطه دارایی‌های وثیقه‌ای با تامین مالی و سرمایه‌گذاری

این پژوهش، رابطۀ بین اندازۀ دارایی‌های وثیقه‌ای را با میزان تأمین مالی و حجم سرمایه‌گذاری‌های نمونه‌ای متشکل از 247 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازۀ زمانی 1382 تا 1392 بررسی می‌کند و تأثیر کیفیت گزارشگری را بر رابطۀ ذکرشده می‌سنجد. همچنین، در این پژوهش به تأثیر میزان دارایی‌های وثیقه‌ای بر کیفیت گزارشگری شرکت‌ها توجه شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد با افزایش دارایی‌های وثیقه‌ای، میزان تأمین مالی از محل بدهی‌ها افزایش می‌یابد و به تبع آن، میزان سرمایه‌گذاری شرکت نیز زیاد می‌شود؛ درحالی‌که افزایش کیفیت گزارشگری مالی، باعث تضعیف رابطۀ دارایی‌های وثیقه‌ای با میزان تأمین مالی و حجم سرمایه‌گذاری‌‌ها می‌شود. سرانجام، نتایج نشان می‌دهد وقتی حجم دارایی‌های وثیقه‌ای افزایش می‌یابد، شرکت‌ها کیفیت گزارشگری خود را کاهش می‌دهند. یافته‌های این پژوهش با مدل‌های نظری مبتنی بر مفاهیم انتخاب نامناسب و خطر اخلاقی، سازگاری دارند.