بررسی تاثیر کوچینگ عملکرد کاری (OPC) بر سلامت روان مادران دارای کودکان با فلج مغزی

مقدمه و اهداف فلج مغزی منجر به محدودیت­های جسمانی و کارکردی بسیاری در زندگی روزمره کودکان مبتلا می­گردد که به دنبال آن باعث ایجاد وابستگی کودک به والدین و به ­خصوص مادر می­شود؛ از این رو، مادران این کودکان، زمانی طولانی برای مراقبت از کودکان خود اختصاص می­دهند و بر طبق شواهد معمولا سطح بالاتری از استرس، اضطراب و افسردگی را نسبت به مادران دارای کودکان سالم تحمل می­کنند. این میزان از استرس و فشار روانی می­تواند باعث کاهش کیفیت زندگی مادران دارای کودکان با فلج مغزی گردد. در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر کوچینگ عملکرد کاری به ­عنوان یکی از مداخلات و راهکارها به­ منظور بهبود سلامت روان مادران دارای کودکان با فلج مغزی پرداخته شده است. مواد و روش ­ها مطالعه حاضر به­صورت بررسی پیش ­آزمون- پس ­آزمون همراه با گروه کنترل انجام گرفت که 30 مادر دارای کودک با فلج مغزی به ­صورت تصادفی در دو گروه مداخله یا کنترل قرار گرفتند. از فرم کوتاه مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21)، پرسشنامه COPM، مقیاس نظام طبقه ­بندی کارکرد حرکتی درشت (GMFCS) و فرم اسپارکل برای جمع ­آوری داده ­ها استفاده شد. داده­ها با آزمون تی مستقل و من ویتنی در 22SPSS تحلیل شدند. یافته­ ها نتایج تحلیل نشان داد که پس از اجرای کوچینگ عملکرد کاری، مادران در نمرات پس­آزمون کاهش چشمگیری در میزان استرس، اضطراب و افسردگی نسبت به نمرات پیش ­آزمون خود داشتند. نتیجه­ گیری رویکرد کوچینگ عملکرد کاری می­تواند به­عنوان مداخله­ای موثر برای ارتقای سلامت روان مادران دارای کودکان با فلج مغزی و کاهش سطح استرس، اضطراب و افسردگی آنها در کنار سایر رویکردها مورد استفاده قرار گیرد.