بررسی تاثیر فتوداینامیک تراپی بر سازگاری زیستی دیسک های تیتانیومی SLA

خلاصه: سابقه و هدف: peri implantitis به تحلیل استخوان پیشرونده اطراف ایمپلنت دندانی اطلاق می شود. درمان implantitis pei- توسط سیستم های لیزری،امروزه تبدیل به یک شیوه ی رایج درمانی شده است.فوتوداینامیک تراپی به عنوان یکی از بهترین تکنیک ها در درمان عفونتهای بافتهای اطراف ایمپلنت مطرح است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر فوتودینامیک تراپی بر سازگاری زیستی دیسکهای تیتانیومی SLA از طریق بررسی مورفولوژی و نرخ بقای سلول­های شبه استئوبلاست انسانی 63 MG است. مواد و روش­ها: در این مطالعه ی تجربی نمونه ها به  4 گروه تقسیم شدند: 1)  گروه تحت تابش PDT : دیسکهایی که به ترتیب به مدت 1 دقیقه درمحلول تولوئیدین بلو (TBO) استریل با غلظت استاندارد 100 میلی گرم بر میلی لیتر قرار گرفتند و سپس به مدت 1 دقیقه تحت تابش اشعه لیزر low level   (Denmark,Dental APS CMS) قرارگرفتند 2)  گروه کنترل مثبت: دیسکهایی که به مدت سه دقیقه در کلر هگزیدین قرار گرفتند بدون اینکه تحت تابش قرار بگیرند3) گروه کنترل منفی: دیسک­هایی که دست نخورده بودند 4) گروه کنترل: شامل 51 میلی لیتر سلول به همراه محیط کشت. سلولهای شبه استئوبلاست انسانی 63 MG بر روی دیسکهای تیتانیومی کشت داده شدند. بررسی مورفولوژی سلولی بوسیله ی میکروسکوپ الکترونی و بررسی نرخ بقای سلولها بوسیله ی آزمون MTT صورت پذیرفت.آزمونِANOVAجهت آنالیز آماری مورد استفاده قرارگرفت. یافته­ها: نرخ بقای سلولی در گروه PDT تابیده 467/1-145/1 درگروه کنترل مثبت 516/1-165/1 در گروه کنترل منفی 514/1-116/1 و در گروه کنترل شامل سلول و محیط کشت 010/ 0-030/ 0بوداین نتایج از لحاظ آماری معنی دار نبود. (2/ 0>P) نتیجه­گیری: به نظر می رسد انجام فتوداینامیک تراپی جهت رفع periimplantis بر سازگاری زیستی دیسک های تایتانیومی SLA  تاثیر منفی ندارد