بررسی تاثیر استروئید آنابولیک بولدنون همراه با تمرین استقامتی و مقاومتی بر نشانگرهای آسیب کبدی در موش های صحرایی

سابقه و هدف: هدف از این تحقیق مطالعه تاثیر بولدنون، تمرین استقامتی و مقاومتی بر آسیب کبدی در موش ­های صحرایی می­ باشد. مواد و روش‌­ها: در این مطالعه 70 موش صحرایی نر 12هفته (وزن 7±228 گرم) به­­ طور تصادفی در 10 گروه کنترل، شم، بولدنون (mg/kg 2)، بولدنون (mg/kg 5)، تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی-بولدنون (mg/kg 2)، تمرین مقاومتی-بولدنون (mg/kg 5)، تمرین استقامتی، تمرین استقامتی-بولدنون (mg/kg 2)، تمرین استقامتی-بولدنون (mg/kg 5)، تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی شامل 8 هفته صعود از نردبان، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 3 ست با 5 تکرار و برنامه تمرین استقامتی، 8 هفته دویدن روی تردمیل، 3 ­روز در هفته، هر روز 30 دقیقه با سرعت 12متر در دقیقه بود. تزریق دارو یک بار درهفته در عضله دوسر ران انجام گردید.  پس از بیهوشی، کالبد شکافی انجام و کبد برای مطالعات بافتی برداشته شد. نتایج: در گروه­ بولدنون بدون تمرین، بیشترین آسیب بافتی کبد مشاهده گردید، به­ طوری که دژنرانس وکوئولار بیشتر از 66 درصد و وجود 3-1 سلول نکروتیک بسیار حائز اهمیت بود. در گروه­ های تمرین مقاومتی و تمرین مقاومتی بولدنون دوز بالا نیز آسیب کبدی به صورت دژنرانس وکوئولار مشاهده گردید. در گروه تمرین استقامتی بولدنون، التهاب، افزایش سلول­ های کوپفر و دژنرانس وکوئولار خفیف مشاهده شد. مطالعات بافتی نشان داد تمرین استقامتی موجب کاهش دژنرانس وکوئولار و التهاب و عدم افزایش سلول­ های کوپفر می­شود. نتیجه‌گیری: به ­نظر می­ رسد بولدونون موجب وارد شدن آسیب به کبد شده و احتمالا تمرین استقامتی در مقایسه با تمرین مقاومتی می­ تواند موجب کاهش بیشتر آسیب­ های کبدی به ­ویژه کاهش دژنرانس وکوئولار و التهاب ناشی از بولدنون گردد.