بررسی تأثیر هزینه پارکینگ حاشیه‌ای بر انتخاب یا عدم انتخاب شیوه سواری شخصی (مطالعه موردی: شهر قزوین)

یکی از رایج­ترین روش­های مدیریت تقاضا در مهندسی حمل‌و‌نقل قیمت­گذاری است که این روش برای پارکینگ­های نواحی مرکزی شهر با توجه به مشکلات فراوانی که ایجاد می­کنند بسیار کارآمد است. پژوهش پیش­رو با هدف ارزیابی و پیش­بینی اثرات افزایش یا کاهش هزینه ساعتی پارک حاشیه­ای بر رفتار کاربران در انتخاب شیوه­ حمل‌و‌نقلی صورت گرفته است. به این منظور برای به­دست آوردن اطلاعات جهت پرداخت مدل از روش رجحان بیان شده در محدوده مرکزی شهر قزوین استفاده و رفتار ترجیحی کاربران در قبال سناریوهای قیمت­گذاری گوناگون بررسی شد. برای بررسی این داده­ها با توجه به شکل مطالعه، مدل لوجیت دوتایی بکار گرفته شد. متغیرهایی از جمله ارزش مالی خودروی کاربران، تعداد خودروی تحت مالکیت آن­ها، هزینه ساعتی پارک در مرکز شهر در ساعات اوج، بیشینه مبلغی که کاربران حاضرند برای پارک بپردازند، هدف سفر آن­ها و بعد خانوار تأثیر زیادی بر رفتار کاربران داشتند. نتایج نشان می­دهند که با افزایش 1 درصدی قیمت استفاده از پارکینگ حدود 004/0 درصد از احتمال انتخاب سواری شخصی کاسته شده و همچنین هر 1 درصد افزایش بیشینه پرداخت کاربر منجر به افزایش 016/0 درصدی استفاده از سواری شخصی و پرداخت هزینه پارکینگ می­شود.