بررسی تأثیر نقش میانجی سرمایۀ روانشناختی در رابطۀ بین رهبری موثق و تسهیم دانش

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر نقش میانجی سرمایۀ روانشناختی در رابطۀ بین رهبری موثق و تسهیم دانش در میان کارکنان دانشگاه لرستان انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بوده و جامعۀ آماری پژوهش حاضر را کلیۀ کارکنان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی  1397- 1396به تعداد 421 نفر تشکیل می‌دهد. نمونۀ آماری 201 نفر بوده که با استفاده از فرمول کوکران و به روش طبقه­‌ای با حجم متناسب انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های رهبری موثق والمبوا، آوولیو، گاردنر، ورنسینگ و پترسون(2008)، تسهیم دانش بوک، زمود، کیم و لی(2005) و سرمایۀ روانشناختی لوتانز و آوولیو استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش مدل­یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئیpls استفاده شد. یافته­‌ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که رهبری موثق به صورت مستقیم (322/0=β) بر تسهیم دانش تأثیرگذار بوده و به صورت مستقیم (832/0=β) بر سرمایۀ روانشناختی اثرگذار است. سرمایۀ روانشناختی به صورت مستقیم (389/0=β) بر تسهیم دانش تأثیر می‌گذارد. همچنین تأثیر رهبری موثق بر تسهیم دانش به صورت مستقیم و غیرمستقیم توسط متغیر میانجی، سرمایۀ روانشناختی با (65/0=β)تبیین شد. نتیجه­‌گیری: در این رابطه زمانی ­که سرمایۀ روانشناختی به عنوان متغیر میانجی وارد معادله می­شود، دارای قدرت بیشتری است. به عبارت دیگر، رهبری موثق با نقش میانجی سرمایۀ روانشناختی موجب افزایش تسهیم دانش در میان کارکنان می­‌شود. بنابراین، پیشنهاد می­‌شود، مدیران دانشگاهی دیدگاه و نگرش رهبری موثق را در دانشگاه خود پرورش و تقویت کرده و بر تسهیم دانش و ارتقاء آن در کارکنان خود تأکید نموده و کارکنان خود را به عنوان مهم­ترین سرمایۀ سازمان درک کنند.