بررسی تأثیر محیط رسوبی و فرایندهای دیاژنزی بر کیفیت مخزنی سازند سروک در چارچوب چینه‌نگاری سکانسی، میدان نفتی کوپال

سازند سروک، واحد کربناته ستبری است که در بخش شمال خاوری سکوی عربی در کرتاسه میانی تشکیل شده است و در حوضه زاگرس چین‎خورده گسترش زیادی دارد. پس از سازند آسماری دومین سنگ مخزن مهم میدان­های نفتی مناطق جنوبی و جنوب باختر ایران به شمار می­رود که بخش قابل توجهی از ذخایر هیدروکربنی را میزبانی می‌کند. سنگ‌نگاری مقاطع نازک میکروسکوپی این سازند در چاه­های مورد مطالعه، به شناسایی 8 ریزرخساره انجامید که در 3 زیرمحیط تالاب محدود شده، تالاب-­ دریای باز و پشته زیر­آبی، در بخش­های داخلی یک سکوی کربناته روقاره­ای نهشته شده­اند. با توجه به موقعیت چاه­ها­ی مورد مطالعه­، در میدان نفتی کوپال، از خاور به باختر، حوضه ژرف­تر شده است. همچنین بر پایه یافته‌های این مطالعه، فرایندهای دیاژنزی مهمی شامل میکریتی شدن، انحلال، دولومیتی شدن، سیمانی شدن، استیلولیتی شدن، نوشکلی و شکستگی، کربنات­های این سازند را تحت تأثیر قرار داده­اند. توالی دیاژنزی این سازند مربوط به دو بخش بالا و پایین مرز سنومانین- تورونین است. نفوذ آب­های جوی در زیر مرز سنومانین- تورونین و تأثیر فرایند انحلال سبب گسترش تخلخل حفره­ای و قالبی و در نتیجه موجب بالا رفتن پتانسیل مخزنی این بخش شده است.  بررسی‎های چینه‎نگاری سکانسی به شناسایی 3 سکانس رسوبی رده سوم انجامیده است.