بررسی تأثیر عوامل اجتماعی مؤثر بر میزان مشارکت اولیا در امور مدارس در همدان

کارکرد مدرسه به­ عنوان یکی از نهادهای آموزشی ‌و تربیتی، تعلیم و تربیت است که بدون مشارکت اولیا قابل تحقق نیست. در این راستا پژوهش حاضر مشارکت اولیا را به­عنوان یک کنش اجتماعی (از منظر جامعه­شناسی) در نظر می‌گیرد و هدف کلی آن شناسایی وضعیت مشارکت اولیا و بررسی عوامل ‌اجتماعی مؤثر بر آن می‌باشد. روش این پژوهش پیمایش است و نمونه شامل 250 نفر از اولیای 12820 دانش‌آموز دختر مقطع دوم متوسطه‌­ی همدان در سال ‌تحصیلی 94-93 است. در سطح ‌رفتاری، ارتباط مشارکت ‌اولیا در شش بعد؛ امور اجتماعی، پرورشی، آموزشی، ارتباط خانه‌ و ‌مدرسه، ارتباط‌ با‌ کارکنان ‌و دانش‌آموزان، امور ‌مالی با متغیرهای اعتماد‌ نهادی، پایگاه اجتماعی ـ اقتصادی، بی‌قدرتی، باورهای قالبی، تمایل‌ فردی و خوداثربخشی بررسی می‌گردد. بر مبنای نتایج پژوهش متغیرهای اعتماد نهادی، تمایل فردی و خوداثربخشی رابطه‏ی مستقیم و معنادار و متغیر بی‌قدرتی رابطه‏ی معکوس و معنادار با میزان مشارکت اولیا دارد، این در حالیست که متغیرهای باورهای قالبی و پایگاه اجتماعی ـ اقتصادی رابطه‏ی معناداری با مشارکت اولیا ندارند و 16 درصد از تغییرات مشارکت اولیا با متغیرهای اعتماد نهادی و خوداثربخشی توضیح داده می‌شود. کم‌ترین میزان مشارکت در زمینه‌ی مشارکت مالی و بیش‌ترین میزان؛ مربوط به امور آموزشی است.