بررسی تأثیر سلامت سازمانی بر مسئولیت‌پذیری اجتماعی (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه تبریز)

در عصر حاضر نیروی انسانی مسئولیت‌پذیر یکی از منابع کمیاب و در عین حال چالش­برانگیز برای بسیاری از سازمان‌ها و مدیران شرکت­ها محسوب می‌شود. در همین راستا، در مقاله­ی حاضر کوشش می‌شود تا میزان مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارکنان دانشگاه تبریز تعیین شده و ارتباط آن با سلامت سازمانی مورد بررسی قرار گیرد. تحقیق حاضر به روش کمی و بر اساس تکنیک پیمایشی انجام شده است. جامعه­ی آماری تحقیق، متشکل از کارکنان دانشگاه تبریز است که تعداد آن 907 نفر بوده است. از این تعداد 119 نفر بر اساس فرمول با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای متناسب برای مطالعه­ی انتخاب شده‌اند. داده‌های گردآوری شده نیز بوسیله­ی نرم­افزار SPSS نسخه­ی 22 مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که میزان سلامت سازمانی در سطح متوسط به پایین و میزان مسئولیت‌پذیری اجتماعی نیز در سطح متوسطه به بالا قرار گرفته است. بین سلامت سازمانی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی همبستگی مستقیم و معنی‌داری مشاهده شده است و سه بعد سلامت سازمانی یعنی روحیه و انگیزش، سرعت و زمان انجام کارها و رهبری سازمان توانسته تا 1/33 درصد از تغییرات مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارکنان را مورد تبیین قرار دهد. در مجموع می­توان گفت که سلامت سازمانی یکی از عوامل اصلی تعیین­کننده­ی میزان مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارکنان است. در بین ابعاد سلامت سازمانی، روحیه و انگیزش، سرعت و زمان انجام کارها و رهبری سازمان مهم­تر از بقیه­ی ابعاد سلامت سازمانی محسوب می‌شوند.