بررسی تأثیر سطوح کودی نیتروژن و گوگرد بر ویژگی‌های کمّی و کیفی دانۀ کرچک (Ricinus communis L.)

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف کودی نیتروژن و گوگرد بر خصوصیات کمّی و کیفی دانه‌ی کرچک، آزمایشی در مزرعه‌ی تحقیقاتی دانشکده‌ی کشاورزی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال 1394 انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل کود نیتروژن در چهار سطح صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار و گوگرد در پنج سطح صفر، 20، 40، 60 و 80 کیلوگرم در هکتار بودند. نتایج نشان داد که کاربرد سطوح بالای کود نیتروژن (100 و 150 کیلوگرم در هکتار) منجر به تولید بیشترین مقادیر عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، درصد و عملکرد روغن بذر و مقدار مناسب درصد پروتئین خام بذر در کرچک می‌شود. در مقابل، کاربرد 40 کیلوگرم گوگرد در هکتار برای رسیدن به حداکثر مقادیر در عملکرد دانه، شاخص برداشت، درصد و عملکرد روغن بذر کافی بود. کاربرد کود گوگرد تأثیر معنی‌داری روی میزان پروتئین خام بذور نداشت. بیشترین کارائی زراعی نیتروژن و گوگرد به ترتیب با کاربرد 150 کیلوگرم نیتروژن و 40 کیلوگرم گوگرد در هکتار بدست آمد. در بررسی اثرات متقابل کودی نیز کاربرد 150 کیلوگرم کود نیتروژن به همراه 60 کیلوگرم گوگرد در هکتار منجر به تولید بیشترین عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و عملکرد روغن بذور کرچک شد. نتایج کلی این آزمایش نشان داد که حضور توأم عناصر نیتروژن و گوگرد در محیط اطراف ریشه‌ی کرچک می‌تواند موجب افزایش سطح برگ، فتوسنتز و وزن خشک در طول فصل رشد، عملکرد دانه و روغن آن در انتهای فصل رشد شود.