بررسی تأثیر تجویز پرازوسین و اکسی‌بوتینین برشدت علائم ناشی از قرار دادن سوند دبل جی در بیماران تحت عمل سنگ شکنی از طریق حالب (TUL)

مقدمه: سالهاست که قرار دادن سوندهای دبل جی بعنوان عمل مستقل یا جزئی از سایر اعمال اورولوژیک رایج شده است. گر چه این سوندها باعث رفع بسیاری از مشکلات بیماران می‌شود ولی به خودی خود نیز می‌تواند علائم و مشکلاتی برای بیمار ایجاد نماید. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر پرازوسین و اکسی‌بوتینین بر شدت علائم ناشی از قرار دادن سوند دبل جی بوده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله ای، از تاریخ مرداد ماه 88 لغایت اسفند ماه 88 بیمارانی که در بخش سنگ شکنی بیمارستان امام رضا (ع) تحت عمل سنگ شکنی از طریق حالب قرار گرفته وارد مطالعه شدند و به صورت رندوم به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول دارونما، در گروه دوم اکسی‌بوتینین و در گروه سوم پرازوسین تجویز شد. سه هفته بعد پرسشنامه استاندارد Ureteric Stent Symptom Questionnaire (USSQ) کامل شد. پس از جمع آوری داده ها، توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: 113 بیمار، 70 نفر مرد و 43 نفر زن وارد مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 39 سال بود. از لحاظ آماری بین مجموع درجه علائم ادراری، درد بدن و مشکلات عملکرد فیزیکی تفاوت معناداری بین سه گروه وجود نداشت (05/0P>) اما از نظر سلامت عمومی و مشکلات شغلی تفاوت معنادار بود (05/0P<). نتیجه‌گیری: اکسی‌بوتینین تأثیر اندکی بر بهبود سلامت عمومی و مشکلات شغلی در افراد مورد مطالعه داشته است. ممکن است پرازوسین به علت دوره مصرف کوتاه مدت، زمان لازم برای تأثیر بر روی علائم نداشته است.