بررسی تأثیر افزودنی عسل بر روی مرکب سنتی ایرانی

عدم مرغوبیت مرکب‌های معاصر باعث می‌شود که آثار ارزشمند خوشنویسان پس از گذشت مدت زمانی دچار آسیب‌های فراوانی شود. بنابراین، در مبحث حفاظت پیشگیرانه، آثار خوشنویسی با اهمیت می‌باشد و حفاظت از این آثار ضروری ست. از آنجا که کارهای پژوهشی صورت گرفته در این زمینه هنوز زوایای پنهان فنون ساخت مرکب را آشکار نکرده پس، پژوهش در این زمینه امری لازم و ضروری ست. آنچه در این پروژه مورد کنکاش قرار می‌گیرد بررسی تأثیر افزودنی عسل بر روی مرکب سنتی با استفاده از مطالعات آزمایشگاهی (شیمیایی و فیزیکی) است و اینکه: عسل چه تأثیراتی بر روی مرکب خوشنویسی دارد؟ بویژه مقدار آن بر کیفیت مرکب تولیدی چه تأثیری دارد؟ همچنین چه تفاوت‌هایی از لحاظ چشمی میان مرکب حاوی بست عسل، مرکب حاوی بست صمغ عربی و مرکب حاوی بست صمغ عربی و عسل وجود دارد؟ در این پژوهش پس از ساخت سه نمونه مرکب مشکی با استفاده از رساله‌های کهن، پیرسازی تسریع‌شده شامل آزمون‌های نور، کپک و دما بر روی نمونه‌ها بر طبق استاندارد انجام شد؛ سپس با استفاده از دستگاه pH سنج و رنگ‌سنج، نمونه‌هاpH -سنجی و رنگ‌سنجی شدند. پس از بررسی شیمیایی، به بررسی ویژگی‌های فیزیکی نمونه‌ها از جمله کشش، پوشش، براقیت پرداخته شد. پس از بررسی‌های آزمایشگاهی معلوم شد، که افزودن عسل به مرکب نه تنها بر دوام مرکب می‌افزاید، بلکه از رنگ پریدگی، ریزش مرکب، و حتی از خوردگی کاغذ در طول زمان جلوگیری می‌کند. افزون بر این، کاربست نسبتی مناسب از عسل و صمغ عربی؛ براقیت، پوشش‌دهندگی وحجم دهندگی مرکب بر روی کاغذ را بهبود می‌دهد.