بررسی به کارگیری ریزجلبک های اسپیرولینا پلتنسیس و کلرلا وولگاریس در بایوفیلترها به منظور حذف ترکیبات فلزات سنگین از فاضلاب های صنعتی

سابقه و هدف: حذف فلزات سنگین در فاضلاب­ها همواره از موضوعات چالش برانگیز در صنایع بوده است. فلزات سنگینی هم­چون جیوه، کادمیوم و نیکل در صورت ورود به محیط زیست پیرامون انسان می­توانند پیامدهای جبران ناپذیری داشته باشند. هدف از این مقاله ارائه روشی کارآمد است که با استفاده از دو ریز جلبک اسپیرولینا و کلرلا یون­های فلزات سنگین را جذب می­کند و با پاک­سازی فاضلاب­ها از این ترکیبات مضر، نیز با استفاده از میکروارگانیسم­های موجود در طبیعت، امکان استفاده مجدد از فلزات سنگین در صنایع مربوط را امکان پذیر می­سازد. مواد و روش­ها: تارنماهای Scopus ، Elsevier مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: در روش بررسی شده، فلزات سنگین با ایجاد پیوندهایی با دیواره و برخی اجزای سلولی دو ریزجلبک اسپیرولینا و کلرلا از فاضلاب حاوی این فلزات جدا می­شوند. رقیق­سازی فاضلاب می­تواند باعث افزایش راندمان فرآیند حذف این فلزات گردد. تولید این جلبک­ها در محوطه کارخانجات نیز با ملاحظه برآورد هزینه­ها می­تواند توجیه اقصادی داشته باشد. نتیجه­گیری: با توجه به خطراتی که انتشار فلزات سنگین به­صورت بالقوه برای انسان ایجاد می­کند و ورود این آلاینده­ها به­محیط زیست، تصفیه و فیلتراسیون فاضلاب­های صنعتی از این فلزات غیر قابل چشم پوشی است. در این راستا، استفاده از سیستم­های طبیعی به­منظور حذف این فلزات از فاضلاب خروجی از کارخانه بسیار حائز اهمیت است. به­کارگیری دو ریزجلبک اسپیرولینا و کلرلا به­دلیل جذب سطحی و ایجاد پیوند با این فلزات به­صورت بایوفیلترهایی سازمان یافته می­تواند مفید واقع شده و با کاهش هزینه­ها کارآیی فیلتراسیون را افزایش دهد.