بررسی باقیمانده‌ های آنتی بیوتیکی تتراسایکلین و اکسی تتراسایکلین در عسل های تولیدی برخی کندوهای عسل استان خوزستان با استفاده از روش HPLC

    تتراسایکلین‌ها در درمان بیماری لوک آمریکایی و اروپایی در زنبوران عسل به فراوانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.  عدم توجه زنبورداران به توصیه‌های دامپزشکی در خصوص میزان و زمان مصرف دارو سبب افزایش بیش از حد مجاز باقی‌مانده‌ها، در عسل می‌گردد.  با توجه به عوارض حاصل از این باقی‌مانده‌ها، نظیر مقاومت دارویی، ازدیاد حساسیت در مصرف‌کنندگان و ....، در مطالعه‌ی حاضر باقی‌مانده دو داروی تتراسایکلین و اکسی‌تتراسایکلین در برخی نمونه‌های عسل مصرفی در خوزستان به روش HPLC بررسی گردید.  تعداد 60 نمونه عسل از زنبورستان‌های استان خوزستان جمع‌آوری و مراحل آماده‌سازی جهت  جستجوی باقی‌مانده داروهای تتراسایکلین و اکسی‌تتراسایکلین صورت گرفت.  بدین منظور 5 گرم عسل را جهت استخراج در 25 میلی‌لیتر بافر مک ایوان حل کرده و کاملاً هموژن نموده و از صافی عبور داده و پس از کالیبره کردن دستگاه HPLC ، مقدار 20 میکرولیتر از آن به دستگاه تزریق شد.  سپس میزان باقی‌مانده داروهای مورد مطالعه، در عسل، تعیین شد.  این بررسی نشان داد که 14 (33/23 درصد) نمونه‌ی عسل فاقد هر دو باقی‌مانده تتراسایکلین و اکسی‌تتراسایکلین بود حال آن که 31 (66/51 درصد)  نمونه دارای هر دو نوع باقی‌مانده بود.  میانگین و خطای معیار باقی مانده‌ی دارویی تتراسایکلین و اکسی‌تتراسایکلین در نمونه‌ی عسل‌های حاوی باقی‌مانده آنتی‌بیوتیکی به ترتیب 38/31±23/119 و 02/37±636/167 میکروگرم بر کیلوگرم بود و در مجموع 46 (67/76 درصد) نمونه از مجموع 60 نمونه‌ی عسل مورد بررسی در مطالعه‌ی حاضر، از نظر باقی‌مانده آنتی‌بیوتیکی، مثبت بوده و اختلاف معنی‌داری با مقدار صفر اعلام شده از سوی اتحادیه‌ی اروپا، کدکس الیمانتاریوس و نیز سازمان غذا و دارو داشتند (05/0P≤).