بررسی ایمنی‌زایی پروتئین نوترکیب (STxB) شیگلا دیسانتری تیپ 1 در موش سوری

زمینه و هدف: شیگلوز عفونت حادّ روده‌ای حاصل از شیگاتوکسین و توکسین‌های شبه شیگاست که توسط باکتری شیگلا و باکتری اشرشیا کلی انتروهموراژیک (EHEC) و اشرشیا انتروتوکسینوژنیک (ETEC) ایجادمی‌شود. این بیماری، میزان شیوع بالایی در جهان دارد و به‌عنوان یک عامل بیوتروریستی شناخته می‌‌شود. هدف از این مطالعه بررسی ایمنی‌زایی پروتئین نوترکیب STxB و نانوالیاف حاوی پروتئین STxB به صورت تجویز نازالی و تزریقی می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، وکتور pET28a(+) دارای ژن stxB در اختیار قرارگرفت، این وکتور به درون باکتری DE3 E. Coli BL21 ترانسفورم شد. این باکتری روی محیط آنتی بیوتیک رشد داده شد و با روش PCR مستقیم، بیان پروتئین و ژل SDS-PAGE مورد تایید قرارگرفت. پروتئین نوترکیب توسط ستون نیکل تخلیص و توسط ژل SDS-PAGE و ایمنوبلاتینگ نیز تاییدشد. نانوالیاف کایتوسان حاوی پروتئین STxB توسط دستگاه الکتروریسی سنتز شد. تجویز نازالی و تزریقی پروتئین STxB و نانوالیاف حاوی پروتئین STxB در چهار نوبت متوالی به موش‌های سوری انجام و تیترآنتی بادی آنها بررسی شد. یافته‌ها: با انجام آزمایش الایزا، افزایش تیتر آنتی بادی IgG علیه پروتئین STxB، درحالت تزریقی و نازالی مشاهده و درحالت نازالی برای نانوالیاف حاوی پروتئین STxB مشاهده نشد که ممکن است به علت عدم جذب آنتی ژن توسط سلول‌های اپیتلیالی بینی موش باشد. موش‌های ایمن شده توانستند تا پنج برابر LD50 شیگا توکسین E. coli O157:H7 را تحمل نمایند. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از این تحقیق بیانگر آن است که با تجویز نازالی و تزریقی پروتئین STxB موش‌های ایمن شده می‌توانند شیگا توکسین E. coli O157:H7 را تحمل نمایند.