بررسی اهداف، چالش‌ها و راه‌کارهای حقوق بین‌الملل رقابتی

حقوق بین‌الملل رقابتی یا ابعاد بین‌المللی حقوق رقابت داخلی، عناوینی‌اند که اقدامات و فعالیت‌های تجاری - اقتصادی فراسرزمینی فعالین اقتصادی را مشمول حقوق رقابت می‌دانند. حقوق بین‌الملل رقابتی زمانی معنا و موضوعیت می‌یابد که مقرراتی مرتبط در قالب عهدنامه چندجانبه یا عرف بین‌المللی شکل گرفته باشد اما اصطلاح ابعاد بین‌المللی حقوق رقابت داخلی به معنای نفی حقوق بین‌ الملل رقابتی خواهد بود؛ چراکه حقوق داخلی را به عنوان نظام حقوقی حاکم بر تمام اقدامات و رفتارهای ضدرقابتی به رسمیت می‌شناسد و معتقدیم که بین حقوق رقابت داخلی و حقوق بین‌الملل رقابتی دو تفاوت عمده و اساسی وجود دارد. اولاً حقوق بین‌الملل رقابتی فاقد مقررات اختصاصی در قالب عهدنامه یا عرف بین‌المللی است؛ ثانیاً حقوق بین‌الملل رقابتی فاقد نهادهای اجرایی اختصاصی است. این تفاوت‌ها موجب خواهد شد که پیگیری و تعقیب اقدامات یا اعمال ضدرقابتیِ فعالین اقتصادی دولتی یا خصوصی حتی اگر جنبه‌ی بین‌المللی داشته باشند، در دادگاه ملی مورد رسیدگی و اجرا قرار گیرد. حقوق بین‌الملل رقابتی در قوانین و متون حقوقی ایران به طور صریح بیان نشده است و ما در راه تبیین این موضوع در حقوق ایران هستیم. بنابراین برای اثبات ادعاهای فوق ابتدا سعی خواهیم کرد که بعد از شناسایی اهداف حقوق بین‌ الملل رقابتی، چالش‌هایی این نظام حقوقی در حال شکل‌ گیری را بیان و راهکارهایی نظیر موافقت ‌نامه دوجانبه که زمینه را برای شکل‌ گیری حقوق بین‌ الملل رقابتی و برخورد با این چالش‌ها فراهم می‌کنند، ارائه کنیم.