بررسی ارتباط کیفیت محیط شهری با روابط اجتماعی شهروندان منطقه ی 1 شهرداری تبریز

کیفیت محیط مفهومی انتزاعی است که در نتیجه‌ی کارهای انسانی و طبیعی در مقیاس‌های فضایی مختلف عمل می‌کند (نیکول و وونگ، 49:2005). هدف از این پژوهش ارزیابی میزان اهمیت مفهوم کیفیت محیط شهری و ارتباط آن با روابط اجتماعی شهروندان در کلان‌شهر تبریز (شهرداری منطقه1) است. اهمیت این موضوع از این‌ بابت است که محیط شهری مطلوب، موجبات پویایی محله و حضور بیشتر ساکنان را در عرصه‌های شهری فراهم می‌کند و بدین طریق امنیت محیط و حس تعلق‌خاطر شهروندان افزایش می‌یابد. روش تحقیق، روش کمی و از نوع پیمایشی بود. حجم نمونه برحسب فرمول کوکران 384 نفر تعیین گردید و پرسشنامه‌ای با 40 گویه بین 384 نفر از شهروندان پخش شد. نتایج از طریق نرم‌افزار spss مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت و برای بررسی نرمال بودن متغیرها از آزمون کلموگروف –اسمیرنوف و برای تحلیل فرضیه‌ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج به ‌دست‌ آمده از این آزمون حاکی از وجود رابطه‌ای مثبت و معنا‌دار بین متغیر مستقل کیفیت محیط شهری و مؤلفه‌های آن: ایمنی و امنیت، یکپارچگی و محصوریت، سرزندگی، نفوذپذیری و خوانایی و متغیر وابسته روابط اجتماعی شهروندان بود. نتایج نشان داد که بیشترین تأثیرگذاری را سرزندگی با ضریب 379/0 و کمترین تأثیر را ایمنی و امنیت با ضریب 112/0 دارا بود. پیشنهاد می‌شود مدیران شهری با برنامه‌ریزی دقیق و با تقویت 5 شاخص کیفیت محیط شهری در ارتقاء محیط زندگی شهروندان و به‌تبع آن افزایش روابط اجتماعی شهروندان گام بردارند.